ହସୁଥାଏ କଳାକାର

ଜହ୍ନର ଜୋଛନା ଆଞ୍ଜୁଳାରେ ଭରି 

ଆଲୋକିତ କରେ ସଂସାର 

ତମେ କି ବୁଝିବ ମନର ବେଦନା 

ହସୁଥାଏ କଳାକାର..... ||

ସପନ ସାଉଁଟି ଆଶା ରେ ସଜାଏ 

ଶ୍ରାବଣକୁ ଡାକି ପ୍ରେମରେ ଭିଯାଏ 

ଢାଳି ଦିଏ ସାତ ସ୍ୱର 

ତଥାପି ଜାଣେନା ଦୁନିଆ ଆଗରେ 

ହେଇଯାଏ ସେ ପର, 

ହସୁଥାଏ କଳାକାର...... ||

କାନଭାସ ରେ ନୂଆ ସର୍ଜନା କରେ 

ଅଳସି ନଦୀରେ ବନ୍ୟା ଆଣେ 

ପାଣି କୁ କରେ ସେ ପଥର 

ଦୁନିଆ ପାଇଁକି ଲୁହକୁ ଆଦରି 

ଗଢେ ସେ ସୁଖର ଘର, 

ହସୁଥାଏ କଳାକାର........ ||

ନିନ୍ଦା ଅପବାଦ କଳସ ମୁଣ୍ଡାଇ 

ଚାଲୁଥାଏ ନିଜ ପଥ, 

କଳ୍ପନା ଜଳ୍ପନା ସ୍ମୃତିର ମନ୍ତ୍ର ରେ

ଗଡ଼ାଏ ସଂସାର ରଥ ………||

ଅମୃତକୁ ଢାଳି ପିଏ ସେ ଜହର 

ଆଲୋକ ଓଜାଡ଼ି ନିଏ ସେ ଅନ୍ଧାର 

ସପନକୁ କରି ସାତ ପର 

ଦୁନିଆ ଆଗରେ ପ୍ରେମ ବଗିଚାରେ 

ସାଜେ ସେ ପାଗଳ ଭଅଁର 

ନଥାଏ କାହାକୁ ଡର, 

ହସୁଥାଏ କଳାକାର........ ||

ହସୁଥାଏ କଳାକାର........ ||