ହେ କୃପାମୟ

ହେ କୃପାମୟ ମଙ୍ଗଳ ଆଳୟ

ଦିଅ ବାରେ କୃପା କରି l

କୁନି ହାତ ଯୋଡି ପ୍ରାର୍ଥନା କରୁଛି

ଦୁଃଖ ଯାଉ ଅପସରି l

ହେ କୃପାମୟ

ଅନାହାର ରୋଗ ଯେତେକ ଯାତନା

ଆଉ ସ୍ୱାର୍ଥପର ଭାବ l

ହିଂସା କ୍ରୋଧ ମୋହ ଅସୂୟା ଭାବଟି

କାହାରି ହୃଦେ ନଥିବ l

ହେ କୃପାମୟ

ସଂସାରଟା ହେଉ ସୁନା ରାମରାଜ୍ୟ

ଶତ୍ରୁତା ଭାବ ନଥାଉ l

ସଭିଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ମିତ୍ରଭାବଜାଗୁ

ସନ୍ତାପ ମନେ ନରହୁ l

ହେ କୃପାମୟ

ମହାପ୍ରଭୁଙ୍କର ଅମୃତ ସନ୍ତାନ

ଆମେ ସର୍ବେ ଭାଇବନ୍ଧୁ l

ଏହିପରି ଭାବ ଜାଗ୍ରତ ହୋଇଲେ

ସନ୍ତୁଷ୍ଟ କରୁଣାସିନ୍ଧୁ l

ହେ କୃପାମୟ

ଜନମ ବେଳରେ ଆସିଥିଲେ ଖାଲି

ଯିବା ମୃତ୍ୟୁବେଳେ ଖାଲି l

ଅଢେଇ ଦିନର ସଂସାରଟା ସିନା

ଏକା ଏକା ଯିବା ଚାଲି l

ହେ କୃପାମୟ

ତେଣୁ ମୋରଅଳି ମୋ ଛୋଟ ବୁଦ୍ଧିରେ

ହେ ମୋର କଳାଠାକୁର l

ଶୁଭବୁଦ୍ଧି ଦିଅ ଦିଅ ଦିବ୍ୟଜ୍ଞାନ

ଯାଉ ଅଜ୍ଞାନ ଅନ୍ଧାର l

ହେ କୃପାମୟ

ଏ ସାରା ବିଶ୍ୱ ତ ତୁମ ଘର ପ୍ରଭୁ

ତୁମେ ମାଲିକ ଏହାର l

ଅଜ୍ଞାନ ଶିଶୁଟି ଆତୁରେ ଡାକୁଛି

ବାରେ ତୁମେ ରକ୍ଷାକର l

ହେ କୃପାମୟ