ଚଳନ୍ତି ଦିଅଁ

ଫୁଲଠୁ କୋମଳ

ଜଳଠୁ ଶୀତଳ

ସକଳବିପଦେ ସାହା

ଜହ୍ନଠୁଉଜ୍ବଳ

ତୁଲାଠୁ କୋମଳ

ଗଂଗାଠୁ ପବିତ୍ର ମାଆ ।

ଛାଇଠୁ ନିଜର

ନଈଠୁ ଉଦାର

ଚିରଶୌଚ ତୋର ଧାରା

ଭୂମିଠୁ ସରଳ

ଘିଅଠୁ ତରଳ

ସହନସରଗ ଭରା ।

ଧର୍ମର ଗାନ୍ଧାରୀ

ପ୍ରତିଷ୍ଠା ପୂଜାରୀ

ସଦାମଙ୍ଗଳାକୁ ବରୀ

ଦୁଖରେ ସୁଖରେ

ଅଛୁ ମୋ ପାଖରେ

କାୟା ପାଖେ ଛାୟା ପରି ।

ହସ ତୋର ସୁନା

ନୁହେଁଅନ୍ୟ ମନା

ତୋକୋଲ ଝୁଲଣ ମୋର

ନନାବାୟା ଗାଇ

ପିଠି ଥାପୁଡ଼େଇ

ମନଛୁଆଁ ଗୀତ ତୋର ।

ଅନ୍ତର୍ବେଦନା

କହିବାକୁ ମନା

ଦେଖି ଭୁଲିଯାଉ ମୁହଁ

ସନ୍ତାନର ହିତ

ଜୀବନର ବ୍ରତ

ମୋର ତୁ ଚଳନ୍ତି ଦିଅଁ ।