ଚିରନ୍ତନ ମହାସତ୍ୟ

ପ୍ରଭୁଙ୍କ କୃପାରେ ଏ ଧରାଧାମରେ

ମଣିଷ ଜନମ ପ୍ରାପ୍ତ

ଏକା ଆସିଅଛ ଏକା ଚାଲିଯିବ

ଚିରନ୍ତନ ମହାସତ୍ୟ ।

ଦୁର୍ମୂଲ୍ୟ ଜୀବନ ପାଣିର ଫୋଟୋକା

ନୁହେଁ ଜମା ଚିରସ୍ଥାୟୀ

କାଳ ପୁରିଗଲେ ମୋହ ତ ତୁଟିବ

ହୋଇଯିବ ଧରାଶାୟୀ ।

ମିଛ ଅହଂକାର ହୃଦୟେ ଆବୋରି

ଲୋଭ ସ୍ୱାର୍ଥ ଆପଣାଇ

ପାରିବ କି କୁହ ମୃତ୍ୟୁ କୁ ଏଡାଇ

ଧନ ଜନ ଲାଞ୍ଚ ଦେଇ ।

ଆତ୍ମ ବଡ଼ିମାରେ ନଥାଏ ସମ୍ମାନ

ସତକର୍ମେ ଥାଏ ମାନ

ଅମରତ୍ୱ ଲଭି ଦୁନିଆ ବୁକୁରେ

ଜନ୍ମ ହୋଇଥାଏ ଧନ୍ୟ ।

ପର ଦୁଃଖେ ଦୁଃଖୀ ପର ସୁଖେ ସୁଖୀ

ହୋଇପାରେ ଯେଉଁ ଜନ

ସ୍ଥୁଳ ଏ ଶରୀର ହୋଇଲେ ବି ଲୀନ

ମୋକ୍ଷ ଲଭେ ସୂକ୍ଷ୍ମ ପ୍ରାଣ ।

ଦୂର କରିଦେଇ ଅସୂୟା ମନରୁ

ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ ହୃଦେ ଭରି

ଦୟା,କ୍ଷମା ,ଶାନ୍ତି, ସହନ ଗୁଣରେ

ବାନ୍ଧ ସମ୍ପର୍କର ଡୋରି ।