ବର୍ଷାରାଣୀ

 କୃଷ୍ଣ ନବାମ୍ବର ପରିଧାନ କରି

ଘନ ଉପରାଣେ ମଥାକୁ ଆବୋରି,

ଗଗନ ଅଙ୍ଗନ କରି ସେ' ମଣ୍ଡନ

ଅବତରି ଅଛି ମରତ ଭୁବନ ।

 

କ୍ରୀଡାରତ ହୋଇ ମଳୟର ସଙ୍ଗେ

ଝିପିଝିପି ତାନ ତୋଳି ନାନା ରଙ୍ଗେ,

କରି ଅନୁସରି ଗମନ କରୁଛି

ଶତ ସୌଦାମିନୀ ଅଙ୍ଗରେ ଖେଳୁଛି ।

 

ସୂର୍ଯ୍ୟ ଚନ୍ଦ୍ର ତାରା ତା' ରୂପ ଦର୍ଶନେ

ରହନ୍ତି ଗୋପନେ ଆପଣା ସଦନେ,

ସରସୀ ବଦନ ଦିଶଇ ପ୍ରସନ୍ନ

ପୟେପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଅଛି ଅପଘନ ।

 

ବର୍ଷାଘୋଷ ବର୍ଷାରାଣୀ ଆଗମନ

କରକଶ କଣ୍ଠେ କରଇ ବଖାଣ,

ଚାତକର ଧ୍ୟାନ ଘନଜଳ ପାନ

କେକୀ ପୁଚ୍ଛଟେକି ନୃତ୍ୟରେ ମଗନ ।

 

ନିରପ ସରୀତା ସହଚରୀ ତା'ର

ଲଭିଅଛି ବହୁ ଜଳ ଅଳଙ୍କାର,

ତନୁ ସଜାଉଛି ଅତି ଯତନରେ

ମିଶିବ ସାଗର ପ୍ରିୟ ସଙ୍ଗତରେ ।

 

ନବ ପଲ୍ଲବରେ ବିଟପୀ ସଜନୀ

ସୁରଧାମ ସମ ରଚୁଛି ଧରଣୀ,

ବର୍ଷାରାଣୀ ହସ୍ତୁଁ ଲଭି ବଇଭବ

ଜୀବକୁଳ କ୍ଳେଶ ହୋଇଛି ଲାଘବ ।