ବର୍ଷା

ଶୁଷ୍କ ମାଟିରେ ଅସରାଏ ବର୍ଷା

ଅବର୍ଣ୍ଣନୀୟ ସେ ମିଳନର ମାଦକତା

ବାସ୍ନାରେ ଯେ ତାର ମଧୁରତା

ଆହାଃ କି ଶାନ୍ତି ତୃପ୍ତ ହୁଏ ପ୍ରାଣ

ଉତପ୍ତ ହୃଦୟର ବିଚଳିତ ସ୍ପନ୍ଦନ

ଆତୁର ଚାତକର ପଞ୍ଝାରୁ ମୁକ୍ତିର ଆନନ୍ଦ

ଅବର୍ଣ୍ଣନୀୟ ସେ ଅଧର୍ଯ୍ୟ ରୋମାଞ୍ଚ 

ଓଃ କି ଉନ୍ମାଦନା ମନମୁଗ୍ଧ ହୁଏ ଆତ୍ମା

ସତେ କେଉଁ ଶତାବ୍ଦୀର ଅପେକ୍ଷା

ଅନ୍ତର ପ୍ରକମ୍ପିତ ତାର ଲେସ ମାତ୍ର ସ୍ପର୍ଶରେ

ଶରୀରରେ ଅନୁଭୂତ ଭୂକମ୍ପର ତରଙ୍ଗ

ଅଙ୍କୁରିତ ନୂତନ ସ୍ଵପ୍ନ ସୁପ୍ତରୁ ତୃପ୍ତିର ଯାତ୍ରା

ନିର୍ଜୀବ କଣିକାରେ ଫେରିଛି ଜୀବନ

ମଲ୍ଲାହାର ତାନରେ ମୟୂରୀର ଚଞ୍ଚଳତା

ବଣ ମଲ୍ଲୀ ଯେ ଚଉଦିଗ ସୁବାସିତ

ପୂର୍ଣ୍ଣତାର ଛବିରେ ପ୍ରତିଫଳିତ ବାସ୍ତବତା ।