ବନ୍ଧୁତା

ବନ୍ଧୁତା ଅଟଇ ଏପରି ଶବ୍ଦ,

ଅତି ଭଲଲାଗେ ଜାଣିଲେ ଭେଦ,

ନଜାଣି ପାରିଲେ ତିକ୍ତତା ସୃଷ୍ଟି,

ନିନ୍ଦା ଅପବାଦ ହୁଅଇ ବୃଷ୍ଟି l

ବନ୍ଧୁତା ରଚିଲେ ସୁଗ୍ରୀବ ରାମ,

ନାଶକରିଦେଲେ ରାବଣ ଧାମ,

ରାମ ରଖିଥିଲେ ସୁଗ୍ରୀବ ମାନ,

ମିତ୍ର ମିତ୍ର ଭାବ ଜାଣିଣ ମନ l

କୃଷ୍ଣାର୍ଜୁନ ସଖା ହେଲେ ଦ୍ଵାପରେ,

ପୁଣି ମିଳିଗଲେ ବନ୍ଧୁ ରୂପରେ,

ଧ୍ବଂସ କରିଦେଲେ କୌରବ କୁଳ,

ବନ୍ଧୁତା ନିକଟେ ନାହିଁତ ବଳ l

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ସୁଦାମା ବନ୍ଧୁତା ଦେଖ,

ଏକେ ରାଜଭୋଗ ଆରକେ ଦୁଃଖ,

ଶେଷରେ ଠାକୁରେ ଦୟା କରିଲେ,

ସଖାଙ୍କର ଦୁଃଖ ହରଣ କଲେ l

ଏସବୁ ଭାବରୁ ବନ୍ଧୁତା ବୁଝି,

ପରସ୍ପରସହ କେବେ ନଯୁଝି,

ବିପଦେ ସମ୍ପଦେ ବା ରାଜଦ୍ୱାରେ,

ଦୁର୍ଭିକ୍ଷ ବିପ୍ଳବ କି ଶ୍ମଶାନରେ l

ପ୍ରକୃତ ବନ୍ଧୁଟି ଛାଡେନା ସଙ୍ଗ,

ଧରିଥାଏ ସଦା କର୍ମର ମଙ୍ଗ,

ଛାଇପରି ଥାଏ ସଦା ନିକଟେ,

ଭୋଜି ଭାତ ହେଉ ଅବା ଶଙ୍କଟେ l