ବିଶ୍ୱାସ

ସନ୍ଦେହର ଏରୁଣ୍ଡି ଡେଇଁ

କେବେ ଥରେ ବୁଲିବାକୁ ଆସ

ପ୍ରତୀକ୍ଷାର ଆଗଣାରେ

ମୁଁ ନିଏ ବିଶ୍ୱାସର ନିରବ ନିଶ୍ୱାସ। 

ସେ ଅଗଣାର ଚଟାଣରେ

କେବେ ଥରେ ଆସି ବସି ଦେଖ

ପୂର୍ଣତାର ସୁଗନ୍ଧରେ

ତୃପ୍ତିବୋଧେ ଭରିଯିବ ବକ୍ଷ।

ନଥିଲା ନଥିବ ଏଠି

ଆସକ୍ତି ଓ ମୋହର ବଣିଜ,

ଖୋଜିଲେ ମିଳିଯିବ

ନିଷ୍କାମ ଜୀବନର ଅମୂଲ୍ୟ ଖଣିଜ।

ଦ୍ଵନ୍ଦହୀନ ଭାବନା ଯେତେ

ସଂଚରିଯିବ ହୃଦରୁ ହୃଦକୁ,

କୁଟୀରର କୋଠରୀରେ

ଝରୁଥିବ ଜୀବନର ମଧୁ।