ବିଜନତା

ବିଜନତାର ବେଳାଭୂମିରେ

ହୃଦୟର ଶୂନ୍ୟତାରେ

କେବେକେବେ ଆଙ୍କି ହୁଏ

କେଉଁ ଏକ ଅନାମିକାର ଛବି ।

ଉଦାସ ମନଟା

ଆକାଂକ୍ଷାର ସିଡ଼ି ଚଢି

କିଛି କ୍ଷଣ ପାଇଁ

ଛୁଇଁଯାଏ ପ୍ରୀତି ଭରା

ରଙ୍ଗୀନ ଆକାଶକୁ ।

ଯୌବନର ମହାର୍ଘ୍ୟରେ

ଶୀହରିତ ହୋଇ

ଆଖି କୋଣେ ଉଙ୍କିମାରେ

ମିଠାମିଠା କେତେ ସ୍ୱପ୍ନ ।

ଭଲଲାଗେ ହଜିଯିବାକୁ

ସ୍ଥାଣୁ ପ୍ରାୟ ଶରୀରଟା

ବିଜନତାର ଅସୀମିତ

ଅସ୍ତିତ୍ୱ ଭିତରେ

ଭାବନାରେ ମଗ୍ନ ହୋଇ

ସାଧନାରେ ଲିପ୍ତ

ମହଯୋଗୀ ପରି ।