ଭିଟାମାଟି

ଭିଜୁଛି ଆଜି ଏକେଲା ବସି

ବୁଝିବ କିଏ ମନ?

ଅନ୍ତର କଥା ଅକୁହା ବ୍ୟଥା

କାନ୍ଦଇ ତାର ପ୍ରାଣ ।

ଭୁଲିଛି ପୁଅ ବିଦେଶ ଯାଇ

ଭିଟାମାଟିର ମାନ

ଆଡେଇ ଦେଲା ମାଟିର ସ୍ନେହ

ସଞ୍ଚିବ ବୋଲି ଧନ ।

ଟାଣୁଆ ଦେହ ତରଳି ଯାଏ

ସ୍ମରି ହଜିଲା ଭାଷା

ଟାଙ୍ଗିଆ ଛୋଟେ କ୍ଷତାକ୍ତ ହୋଇ

କରିନି କିଛି ଆଶା ।

ମାଆର ସ୍ନେହ ଅଜାଡି ଦେଇ

ପାଳିଲା ପୁଅ ଝିଅ

ଭୁଲିଲା ସନ୍ତାନ ତାରି ଦାନ

ମାଟିରେ ଗଢା ଦେହ ।

ସନ୍ତାନ ପାଇଁ ଭରା ଜଙ୍ଗଲ

ଉତ୍ସର୍ଗ କରିଦେଲା

ଗଢ଼ିବ ବୋଲି ସାହସୀ ପୁଅ

ଶୀତଳ ବାୟୁ ଦେଲା ।

ମାଆର ମାନ ରଖିବ ବୋଲି

କେତେ ଯେ ଶିକ୍ଷା ଦେଲା

ଭୁଲିଲା ଝିଅ ଭୁଲିଲା ପୁଅ

ବିଦେଶ ବାୟା କଲା ।।