ଭାଇକୁଆଶିଷ

ଛୋଟବେଳୁସଦା ପାଖେପାଖେଥାଏ

    ଆଖିରୁକରେନି ଦୂର

ହେପାଜତତା'ର କେଡ଼େସ୍ନେହବୋଳା

     ଶୁଝିପାରିବନି ମୂଲ ॥

ରାଗରୋଷଯେତେ  ମାନଅଭିମାନ

    ନିମିଷକେପାଖ ଛାଡ଼େ

ଭଉଣୀର ମୁହଁ ନଦେଖିଲେ ଭାଇ

   ପେଟରେ ଦାନା ନପଡ଼େ ॥

ରାକ୍ଷୀପୁନେଇଁକୁ ଅନେଇଥାଏ ସେ

   ଖାଲି ହାତ ଭରିବାକୁ

ବନ୍ଦାପନା କରି ସୁନା ଭଉଣୀଟା

   ପିନ୍ଧାଇବ ରାକ୍ଷୀ ତାକୁ ॥

ଶାଶୁଘର ବେଳ ଆସି ପହଞ୍ଚିଲେ

    ଭାଇର ନିଦ ହଜିବ

ମନେମନେକେତେ କାନ୍ଦକୁ ଚପାଇ

    ମୁରୁକାହସ ମାରିବ ॥

ଏରୁଣ୍ଡିବନ୍ଧର ସେପାଖେ ଥାଇଲୋ

    ଭଉଣୀଟା ଚାହିଁଥିବ

ଏସନରାକ୍ଷୀକୁ ଦୁଆରେ ଡାକିଲେ

    ସରଗେ ଚାନ୍ଦ ଉଇଁବ ॥

ଲୋଡ଼ାନାଇଁ କିଛି ସଂପତ୍ତିରେ ଭାଗ

    ଏ ତୁଛ ଧନଦରବ

ସଂପଦେ ବିପଦେ  ଭାଈର ହାତଟା

    ରାକ୍ଷୀ ଋଣ ଶୁଝିଦେବ ॥

ସୁନାଭାଇ ଦୁଃଖ  ଭଉଣୀ ସାଉଁଟୁ

     ମୁହଁରେ ଝଲସୁ ହସ

ତା'ସୁନା ସଂସାର ଆନନ୍ଦରେ ଗଢୁ

    ଭଉଣୀ ଦିଏ ଆଶିଷ ॥