ଅନୁତାପ

ଏଇ ଦେଖ ମୁଁ ଜଳୁଚି,

ମହମର ସଳିତା ପରି,

ଅନୁତାପର ନିଆଁରେ ,

ଆଜି ମୁଁ ପାଉଁଶ କେଇଟା ।

ଆଶାର ଆକାଶେ 

ନିରାଶାର ବାଦଲ ଖଣ୍ଡ ମୁଁ ।

ନିଜ ପାଇଁ ନିଜେ ଅଦରକାରୀ ମୁଁ, 

କାହାର ହେବି ଆଉ ଆପଣାର।

ଦୁନିଆ ଆଗରେ ଦୋଷୀ ମୁଁ,

ଅନୁତାପ ମୋର ଶାସ୍ତି।

ନିଜ ଲୁହ ନିଜ ମୁଁ ପିଉଚି,

ହାତ ନାହିଁ କାର ପୋଛିବାକୁ,

ଏ ସମ୍ପର୍କ ଗୁଡା ସବୁ ମିଛ ମୋ ପାଇଁ,

ଅଜଣା ଭୁଲର ଦଣ୍ଡ ଦେଇଚାଲିଛନ୍ତି।