ଅଭିମାନିନୀ ଗୋ

``~~~~~~

( ଉଷାରାଣୀ ପଣ୍ଡା )

ଚନ୍ଦ୍ରାନନୀ ମୋ ମାନିନୀ

ଦରଦ ଭରିଛୁ ପ୍ରାଣେ ,

ନେତ୍ରରୁ ଲୋତକ ଢାଳି

ବସିଛୁ ବିରସ ମନେ ।

ବଦନେ ଗୁମାନ ନଈ

ଉଛୁଳି ଉଠୁଛି ସହୀ ,

ଶୁଖିଛି ଚନ୍ଦ୍ରବଦନ

ଥରେ ତ ' ଚାହିଁଲୁ ନାହିଁ ।

ହୃଦେ କି ଭରିଛୁ ବ୍ୟଥା

ଅଛି କି ଗୁପତ କଥା ,

ଶୁଣ ଥରେ ମୋ ବାରତା

କହିବି ମୋ ହୃଦକଥା ।

ମରମେ ସାଇତା ଭାଷା

କହିବି ବୋଲିକି ଆଶା,

କରିଛି ଗଳାର ମାଳା

ଭରିଛି ମନେ ଭରସା ।

ମାନଭରା ତୋ ' ଆନନ

ଦେଖି ହୃଦ ହୁଏ କ୍ଷୀଣ ,

ବାତୁଳ ପ୍ରାୟ ଏ ମନ

ଫେଡ ଗୋ ମାନ ବହନ ।

ବିରହ ଜ୍ବାଳାରେ ସହୀ

ନିରତେ ନୀର ଝରାଇ,

ବସିଛି ଚକୋର ପ୍ରାୟ

ଦିନ ମୁଁ ଦେବି ବିତାଇ ।

କରେ କର ଧରି ସଖୀ

ଟେକ ତୁ ମଥାକୁ ଥରେ ,

ଚାହାଁ ଥରେ ଚନ୍ଦ୍ରାନନା

ଅଚଳ ହେଲି ଅଧିରେ ।

ତୋ ବିନା ଗୋ ପ୍ରାଣସହୀ

ଦଣ୍ଡେ ମୁଁ ବଞ୍ଚିବି ନାହିଁ ,

କରିଛୁ କି ମୋତେ ବାଇ

ପ୍ରୀତିର ଜହର ଦେଇ ।

ମୋହନ ମୂରଲୀ ମୋର

ଡାକୁଛି ଗୋ ବାରବାର ,

କୁଞ୍ଜେ ଗୋ କରିବା ଲୀଳା

ମାନ ତୁ ଭଞ୍ଜନ କର ।