शाळा

                                           बोबड्या बोलणाऱ्या शब्दाने लागते तिची चाहूल ,

                                           मंदीरसारख्या या शाळेत आणि पडतात आपले पाऊल 

                                           नेहमी आपल्या डोक्यावर असते तिची सावली ,

                                           म्हणून ती जवळ असताना कधी आठवत नाही माऊली 

                                           कधी हसवते, कधी रडवते, पण नेहमी आपल्याला पुढे जाण्यासाठी रस्ता दाखवते ,

                                           म्हणूनच ती प्रत्येक क्षणी आपल्याला आठवते 

                                          अपयश आले तर प्रेरणा देते ,

                                          यश मिळाले तर मनभरून कौतुक करते 

                                          गरीब असो श्रीमंत सर्वाना जवळ घेते ,

                                          भेदभाव न करता सर्वाना शिक्षण देते 

                                          काय बोलू हिच्याबद्दल शब्द कमी पडतात ,

                                          म्हणून हिला सोडताना प्रत्येकजण रडतात ।