सावित्री माय
सावित्री माय
बसलो होतो कॉलेजच्या कट्ट्यावर
गुंतलं होत मन विचारांच्या गर्दीत
सहज बोललं आतून मन
नसती सावित्री माय तर काय झालं असत
आपल्या महाराष्ट्रीयन वादीत
अडकली होती सावी सनातनी विळखात
सोसलं शेण दगड दुःख पचवल चिमटीत
तरी जात श्रेय सावीच
सरस्वती मातेच्या परडीत
शाळा पहिली ठाकली पुणेरी भिडे वाडीत
संस्कृती बुडाली,धर्म बुडाला निघाले
सनातन छाती बडवीत...
तरीही न डगमगली सावी भीती न्हवती काळजात
सावित्री माय निघाली वादळ तुडवीत
गर्भवतीस आश्रय...शूद्रास देत आसरा
तू गेली समाजसेवा घडवीत
होऊन तू कवयित्री
गेली तू इचार पेरीत..
शूद्र अतिशूद्रा दुःख गेली तू निवारीत..
आज शिकल्या तुम्ही लेकिहो
आहे का सावित्री माय आठवणीत
फिरता कॉलेज करत डिग्री वकिलीचा तोरा मिरवीत
केला का कधी इचार
नसती सावित्री माय काय बसलो असतो करीत ?