रजनी लाजरी

निळ्या आकाशी शीतल मुखडा 

हा चंद्रमचा

चम चम चांदण्या हासत करिती 

सडा सुवर्णाचा

सजून उभी हि मुग्ध बावरी 

सखी चंद्रमाची

मुखावर या तिच्या शोधितो 

लाली लज्जेची

गडप चंद्रमा नभात झाला 

बावरली सुंदरा

दूर करुनि नभ हे सारे 

न्याहाळितो तिजला 

असे संपले क्षण हे सारे

नेत्र पल्लवीचे 

पूर्व दिशेहूनि कुणी पहातो

क्रोधपूर्ण भासे 

पहाट होता जागी झाली 

हि सृष्टी सारी 

दूर सारली रजनी लाजरी 

एकांत भंग होता