पहिली भेट

आठवत नाही पहिली भेट

तो यायचा नेहमीच समोर 

गालात हसायचा मस्त

मनात नाचायचा त्याच्या मोर

जाता येता बोलायचा

सांगायचा त्याच्या गोष्टी 

खायला दिलेली पूरीसुद्धा

ठेवायचा कितीदा उष्टी 

पुस्तकांची देवाणघेवाण

हा तर होता तुझा बहाणा 

कितीदा तरी विसरलास

दारातच तूझ्या वहाना

 

सोबत कितीदा यायचो

शाळा सुटल्यावर घरी 

नाही वाढवलीस कधी

मैत्रीत आपल्या दरी 

न राहवून एक दिवस

बोललास तू मनातलं 

अन् जाणवलं घाबरलेलं

प्रेम तुझ्या डोळ्यातलं 

झाले होते मी निःशब्द

नाही सुचले मला काही 

एक निरव शातंता

बोलत होती सर्व काही 

भाव दाटले होते मनात

थरथर कापत होते हात 

क्षणात सावरलंस मला

धरलास हाती माझा हात 

क्षणभर वाटली अनामिक भीती

तू सोबत असताना 

हीच होती पहिली भेट

आज कळतंय वाचताना