ओलावा

ओलावा हवा असतो शब्दांचा 

हवी असते मायेची फूकंर 

मग आपसुकच कुशीत शिरून 

ओघळतो आसवांचा पाझर

आपूलकीचे चार शब्द देतात 

सकंटात पाठीशी बळ

सोसता येते आपसुकच 

असह्य वेदनेतील कळ 

फूललेली शब्दांची बाग

दरवळते चोहीकडे 

निखळ हास्याचे झरे

वाहतात सगळीकडे.