मर्द (विडंबन कविता)

अभिताभ चा मर्द पाहून एक टांगेवला बावळा |

गल्ली मधल्या रुबी वरती प्रेम करू लागला ||

कधी नळावर कधी रस्त्यावर, फिरे सदा मागे |

ब्रम्हचारी तो जुळवू पाही प्रेमाचे धागे ||

दूरध्वनीवर ,भ्रमणध्वनीवर नेहेमी पडलेला दिसे |

स्टेटस आणि प्रोफाईल म्हणे त्याची कायम अपडेट असे ||

तिच्या साठी स्वारी त्याची सतत झुरत असे |

तिला मात्र याची काही कल्पनाही नसे ||

याची भणभण थोडी कुणकुण घरी तिच्या लागली |

टांगेवाल्याची त्यांनी चामडीच सोलुन काढली ||

जखमी इतका झाला तरी स्वप्नं तिचीच पाहत होता |

“मर्द को कभी दर्द नही होता” एक सारखे हे म्हणत होता ||