दोष आणि प्रीति

दोष असती जगतांत किती याचें

नसे मजला सामर्थ्य गणायाचे;

दोष माझा परि हाच मला वाटे,

दोष बघतां सत्प्रेम कसें आटे?

दोष असती जगतांत--असायाचे;

मला त्यांशी तरि काय करायाचे?

प्रेमगंगेच्या शुद्धसिंचनेही

शुद्ध होइ न जो, दोष असा नाही.

गड्या पूर्णा ! मज आस तुझी नाही;

सख्या न्यूना! ये मार मिठी देही,

प्रीति माझ्या हृदयांत करी वास.

न्यूनतेला पूर्णत्व द्यावयास!