माझं मी हिरव्या रानात लंपन

निळ्या मंडपाच्या खाली ल्याली हिरवी पैठणी

तो कशाची तर वाट बघत होता; एक दिवस आभाळ भरून आलेलं दिसल !

ओसाड निनामी माझ्या मस्तकी उभा जगी पोशिंदा

ग्रामीण पार्श्वभूमीवर प्रेमाची भावना व्यक्त करताना एक प्रेयसी

शेतकरी आणि त्याची काळी आई अर्थात जमीन याच्याशी असलेलं त्याच नातं . कितीही संकटं आली तरी हरून न जाता लढण्याचं बळ.

शेतकरी, दुरवस्था, गांधीजी, बलिदान

ग्रामीण भागात केल्या जाणाऱ्या राजकारणावरचे भाष्य.

पाऊस, शेतकरी, अवेळी, चारोळी

गाव, गरिबी, शेतकरी

शेतकरी, नापिकी, गरीबी, नेतागिरी

पावसाची चातकाप्रमाणे वाट पाहणाऱ्या शेतकऱ्याचे मनोगत

शेतकरी, दुष्काळ, अंत

शेतकऱ्यांच्या संपाला जाहीर पाठिंबा... 

ऐका शेतकऱ्याची कथा त्याच्या मेहनतीची व्यथा राबतो तो उन्हातान्हात करतो जमिनीची मशागत

कष्टकरी जात आमची आईच आमची ही माती

डोळ्यात पाणी येते बिचाऱ्याच्या पाहून काळ्या मातीचे शोषण

शहरात मात्र माणूस कुठेतरी हरवतो...

फूलवेली फळ पाने, रानोमाळ बहरले .

चातक पक्षी तुला देवाचं रे दान पावसाच्या रे पाण्यावर वाचतो तुझा प्राण

निळ्या आभाळाच्या खाली करतो तो काम ... उन्हात राबून निघतो त्याचा घाम ...

शेतकरी झाले सर्व हलाल

महापूर,अवकाळी,गारपीट होता पिकांसाठी निसर्गच कर्दनकाळ ठरतो

कधी पायाच्या भेगात दिसे नशिबाच्या रेषा

बाप माझा शेतकरी साथीला घरधणीन

पाठशिवणीचा खेळ आहे खेळत माझा बाप आहे रडत

सकाळच्या पारी शेतावर तो निघतो झोपेतच लेकरांना मायेने कुरवाळतो

महाराष्ट्रच्या कणाकणात, राजे शिवछत्रपती,

शेतात गाळीतो घाम माझा बाप शेतकरी