તિલક કરતાં ત્રેપન થયાં

તિલક કરતાં ત્રેપન થયાં, 

ને જપમાળાનાં નાકાં ગયાં,

તીરથ ફરી ફરી થાકયા ચરણ, 

તોય ન પોહોંચ્યો હરિને શરણ. 

કથા સુણી સુણી ફૂટ્યા કાન, 

તોય અખા ન આવ્યું બ્રહ્મજ્ઞાન.

એક મૂરખને એવી ટેવ, 

પથ્થર એટલા પૂજે દેવ,

પાણી દેખી કરે સ્નાન, 

તુલસી દેખી તોડે પાન. 

એ અખા વડું ઉતપાત, 

ઘણા પરમેશ્વર એ ક્યાંની વાત ?

દેહાભિમાન હૂતો પાશેર, 

વિધ્યા ભણતાં વાધ્યો શેર;

ચર્ચાવાદમાં તોલે થયો, 

ગુરુ થયો ત્યાં મણમાં ગયો;

અખા એમ હલકાથી ભારે હોય, 

આત્મજ્ઞાન મૂળગું ખોય.