કલાકાર

સતત

વાજિંત્રો વગાડી જાત થાકી,

નગરા, હાર્મોનિયમ અને

પેલી આમંત્રણ પત્રિકા જેવી ભૂગળ..

તા થૈ તા થૈના તાલ

ઠોકતા આ હાથ બરછટ થઈ ગયા.

"વ્હાલી વીજળીને બોલાવવા

લાડ ભર્યા લહેકા સાથે

રંગલા રંગલીની રંગીલી વાતોથી

સૌને રંગી દેવાનું ભગીરથ કામ.

ને

અપેક્ષા માત્ર

ગામ ગરાસ.....

હવે ?

ક્યાં છે કોઈ કદરદાન...

જીવનભર ભવાઈ ભજવી

સૌને રીઝવી પેટીયું 

રળતો કલાકાર

ખરે જ હવે થાક્યો છે

કદરદાનના અભાવે ....

એ રાજાનો રોફ

એ બહારવટીયાનો ખોફ

એ અમર પ્રેમ કથાઓ

એ ત્યાગની વાતો....

જે વાઘા પહેરી ભજવતો'તો

એ.....તો ?

બસ હવે માથે છે એ વાઘાનો બોજ

અને

ફરતો ફરે છે

એક ગામથી બીજે ગામ,

નવતર મનોરંજનને પડકારતો

હજી એનામાં જીવે તો છે

એ ખુમારી... એ.... કલા એ...આત્મસન્માન

એ પાત્ર તાદાત્મ સાધતો

કલાકાર પણ.