જેને રામ રાખે રે

જેને રામ રાખે રે, તેને કોણ મારી શકે ?

અવર નહિ દેખું રે, બીજો કોઈ પ્રભુ પખે.

 

ચાહે અમીરને ભીખ મગાવે, ને રંકને કરે રાય,

થળને થાનક જળ ચલાવે, જળ થાનક થળ થાય;

તરણાંનો તો મેરુ રે, મેરુંનું તરણું કરી દાખવે.

 

નીંભાડાથી બળતાં રાખ્યાં માંજારીનાં બાળ,

ટીંટોડીનાં ઈંડા ઉગાર્યા, એવા છો રાજન રખવાળ;

અંત વેળા આવો રે, પ્રભુ તમે તેની તકે.

 

બાણ તાણીને ઊભો પારધી, સીંચાણો કરે તકાવ,

પારધીને પગે સર્પ ડસિયો, સીંચાણા શિર મહીં ઘાવ;

બાજ પડ્યો હેઠો રે, પંખી ઊડી ગયા સુખે.

 

રજ કાતરણી લઈને બેઠા દરજી તો દીનદયાલ,

વધે ઘટે તેને કરે બરાબર, સૌની લે સંભાળ;

ધણી તો ધીરાનો રે, હરિ તો મારો હીંડે હકે.