દીવા

ગગનગોખમાં વાલે પ્રગટાવ્યા, 

કેવા ઝળહળતા બે સુંદર દીવા, 

પુરી દુનિયામાં એતો પ્રકાશતા, 

કોઈનોય ભેદભાવ ન રાખતા. 

એમાં ન તેલ દિવેલ વાટ ખપે, 

કામ પોતાનું કરી આગળ ધપે, 

કો'નું ન સુણે, ન કો'ને કે'વું પડે, 

ન છૂટી ન રજા કે બહાનું જડે. 

આવા દીવા ને સૂરજ ચાંદ કહે, 

દિવસે એક તો રાતે બીજો રહે, 

એકબીજાની કોઈ દખલ ન કરે, 

બંને સ્વભાવ સાવ અલગ ધરે.

સૂરજ જીવન ને પ્રકાશ દાતા, 

ગરમી તણો એ મુખ્ય પ્રણેતા, 

એની હાજરીએ દિવસ ગણાય, 

જગ કલ્યાણ તેનું કામ મનાય.

ચંદ્ર એ પ્રેમનું પ્રતીક ગણાય, 

જગમાં શાંતિ એથી પ્રતીત થાય, 

તપેલી ધરા શીતળતા અનુભવે, 

પશુ પંખી માનવી નિદ્રામાં સૂવે. 

કેવી કલ્યાણકારી રચના કરી, 

ન જોવું પડે પાછું વળીને ફરી, 

વાહ રે ઈશ્વર કેવી તારી લીલા, 

ફૂલ ઊગાડે પણ ઝાડ કંટીલા.