નવ્યા

એક નાનકડા શહેરમાં નવ્યા નામની છોકરી રહેતી હતી. નવ્યાના ઘેર ખૂબ બધા વૃક્ષો હતા. તેના મમ્મીને વૃક્ષો વાવવાનો અને ઉછેરવાનો ખૂબ શોખ. નવ્યાને એ વૃક્ષો પર બેસતા પંખીઓ પ્રત્યે ખૂબ લગાવ હતો. નવ્યાને ઘેર દિવાલની ફરતે મોટો લીમડો,પીપળો, ચંપો, આસોપાલવ, જાંબુ, આંબો જેવા ઘટાદાર વૃક્ષો હતા. નવ્યાને તેમાંથી શેતૂરનું વૃક્ષ સૌથી વધુ ગમતું.

નવ્યાની મમ્મી તેને જમાડતાં-જમાડતાં જુદી-જુદી વાર્તાઓ કહેતી. પરીઓના દેશની, પંખીઓની, પ્રાણીઓની, જંગલની, પવર્તોની વાર્તાઓ સાંભળતા સાંભળતા નવ્યાબેન શાંતિથી જમતા. એક દિવસ નવ્યા મમ્મીને કહે મમ્મી-મમ્મી મને આ શેતૂરની વાર્તા કહેને, લીમડા પર લીલીરંગની લીંબોડી થાય બદામના ઝાડ પર મરૂન રંગની બદામ ઉગે, કેરી લીલી હોય પણ આ શેતૂરના ઝાડ પર કાળાને લાલરંગના શેતૂર એક સાથે કેમ ઉગે? નવ્યાની વાત સાંભળી તેની મમ્મી હસી પડી. તેમણે કહ્યું નવ્યા શેતૂરના ઝાડ પર પહેલા લાલ રંગનુ જ શેતૂર આવે પછી એ પાકે એટલે કાળુ થાય અને લાલ ખાટું લાગે ને કાળુ ગળ્યું લાગે. તારે ચાખવું હોય તો બપોરે આજે તું થોડા શેતૂર તોડી લાવજે. હું તને ધોઈ ને ચખાડીશ. વળી નવ્યાએ મમ્મીને પુછ્યુ મમ્મી આ બધા વૃક્ષોના પાંદડાનો આકાર કેમ જુદો-જુદો હોય, વળી બધા વૃક્ષોના પાંદડાના રંગ આછા-ઘાટા હોય, એવું કેમ? નવ્યાની મમ્મી કહે બેટા, આજે કેમ આટલા બધા પ્રશ્નો પુછે છે, જમી લે તો ઝડપથી.

નવ્યાબેન તો જીદે ચડ્યા. નવ્યાની મમ્મી કહે, બેટા આપણી આસપાસ રહેતા બધા લોકોનો શરીરનો રંગ જુદો-જુદો હોય, ને એવી રીતે ભગવાને જુદા-જુદા વૃક્ષોના પાંદડા, ફળો, ડાળીઓના આકાર ને રંગ જુદા જુદા બનાવ્યા હોય, મમ્મીની વાત સાંભળીને નવ્યાને સંતોષ થયો હોય તેમ તેણે મમ્મીની સામે જોઈ કહ્યું અચ્છા મમ્મી મારું પેટ ભરાઈ ગયું હવે હું શેતૂર તોડવા જાઉં છું. મમ્મી કંઈ જવાબ આપે એ પહેલા નવ્યાબેન દોડતા-દોડતા શેતૂરના ઝાડ પાસે જઈ પહોંચ્યા અને નાના-નાના હાથથી શેતૂર તોડવા લાગ્યા.