ସୁପ୍ରଭାତ

ଘନ ଅନ୍ଧକାର ଘୁଞ୍ଚିଲା ସତ୍ବର,

ଘୋଟକରେ ଉଭା ରବି,

ଘନାକାଶରେ ରକ୍ତିମା ରଙ୍ଗରେ,

ଘମାଘଟ ରଙ୍ଗ ଛବି ।

ଘଞ୍ଚ ବରଡାଳେ ବିହଙ୍ଗମ ମେଳେ,

ଘନଘନ ରାବ ଛାଡି,

ଘଟି ଏକାଠାବେ ଆହାରର ଲଭ୍ୟେ,

ଘର ମଥାନରୁ ଉଡି ।

ଘଣ୍ଟ ତୂରୀ ଭେରୀ ଦେବଦ୍ବାରେ ହୁରି,

ଘେରି କଲେ ସଂକୀର୍ତ୍ତନ,

ଘନଶ୍ୟାମ ନାମ ସ୍ମରି କଲେ କର୍ମ,

ଘୁଞ୍ଚିବାକୁ କ୍ଳେଶମାନ ।

ଘଟେ ଧରି ଜଳ ଥୋଇ ନାରିକେଳ,

ଘନକୃଷ୍ଣେ ହେଲି ଲୀନ ,

ଘୁଞ୍ଚୁ ବାଧାବିଘ୍ନ ଶୁଭେ ଯାଉ ଦିନ,

ଘେନ ଦୀନ ନିବେଦନ ।

ଘଣ୍ଟକୁ ଘୋଡାଇ ରଖ ଦୀନସାଇଁ,

ଘାତ ହେଉ ପ୍ରଭୁ ଦୂର ,

ଘୋର ବିପଦରେ ସାହା ହେବ ବାରେ,

ଘେନ ମାଗୁଣି ମୋହର ।

ଘଟର ମାଲିକ ଦୁଷ୍ଟ ସଂହାରକ,

ଘୋରପାପୁଁ ତ୍ରାହିକର ,

ଘର ଜଞ୍ଜାଳରେ ଛନ୍ଦି ହେଲି ବନ୍ଦୀ,

ଘୋର ହେଲା ପାପଭାର ।

( ଉଷାରାଣୀ ପଣ୍ଡା )