ଓଠ

ସୁରେଶପ୍ରସାଦ ମିଶ୍ର

ଓଠ ପାଇଁ ଶବ୍ଦଟିଏ ନା

ଶବ୍ଦପାଇଁ ଓଠ ଟିଏ ଲୋଡ଼ା ?

ଆବେଗ ହୀନ ମୂହୁର୍ତ୍ତ ମାନଙ୍କୁ ତ

ଆପଣା ଭିତରେ ରଖିଥାଏ

ଓଠର ଦୁଇଟି ପାଖୁଡ଼ା l

ଓଠ ବାଟ ଫିଟେଇ ଦିଏ

ଶବ୍ଦର ତାର ମାନଙ୍କୁ

ଲକ୍ଷ୍ୟ ଭେଦପାଇଁ ,

କେବେ କେବେ ସେଇ ଓଠ

ଲୁହା କବାଟ ପରି

ବନ୍ଦ କରି ପକାଏ ଶବ୍ଦର ଯାତ୍ରା l

ଓଠ ,

ଅବରୁଦ୍ଧ ଅଭୀପ୍ସାର

ଏକ ଜଉମୁଦ ଲଫାପା ,

ଓଠ ସଞ୍ଚରି ଯିବାର ଏକ

ଉଦଗ୍ର ପିପାସା ;

ଲାସ୍ୟର, ହାସ୍ୟର, ମରଣର

ଆଉ ଆଉ ଅନେକ କାରୁଣ୍ୟର,

କଣ୍ଟକିତ ଅରଣ୍ୟର

ଏକ ଜୀବନ୍ତ ଜିଜ୍ଞାସା l

ଓଠ ହିଁ ତ

ରତ୍ନାକରକୁ କରେ ବାଲ୍ମୀକି,

ଦୁଇଟି ଓଠ ଭିତରେ

ସମାହିତ ହୋଇଯାଏ ପୃଥିବୀ l

ସିଏ ସଞ୍ଚାରୀ, ସଦାଚାରୀ

ସିଏ ବ୍ୟଭିଚାରୀ, ବାରନାରୀ,

ଓଠ ହିଁ ତ ଜୀବନ ନାଆରା

ଏକାକୀ ନାଉରୀ l

ଓଠ ଏକ ସାଦୃଶ୍ୟ ସମାଧି

ଆଚମନ ଓ ଚୁମ୍ବନର

ଏକ ଗଭୀର ଜଳଧି,

ଓଠ କରିପାରେ ସ୍ଵପ୍ନାବିଷ୍ଟ;

ଏଇ ଓଠ ପୁଣି କରିପାରେ

ଅବଶିଷ୍ଟ ଆୟୁଷକୁ ନଷ୍ଟ l