ମରୁଡି

ଶତ୍ରୁଘ୍ନ ପାଣ୍ଡବ

ଅନାବୃଷ୍ଟିର ଏନ୍ତୁଡି ଶାଳରୁ

ଭୂମିଷ୍ଠ ହୁଏ ମରୁଡି

ତା’ର ଚିର ଚିରା ଶବ୍ଦର କୁହାଟରେ

ତାବ୍ଦା ହୁଏ ମାଟି

ଖରାର ତାତିଲା ତାୱାରେ

ତା’ ଦିହକୁ ସେ ସେକେ l

ଚାହାଣିର ତା’ର ଲହଲହ ମରୀଚିକା

ଓଠରେ ଶେଷହୀନ ଶୋଷର ମରୁଭୁମି

ତା’ ଭୋକର ଅଣଚାଶରେ

ଛିନ୍ନଛତ୍ର ହୁଏ ଗଛବୃଛ

ଶୋଷାଡି ନିଏ ଦିହରୁ ରକ୍ତ ମାଂସ

ହାଡରୁ ଶସ l

ତା’ ପାହୁଣ୍ଡ ପଡିଲେ ଚଡକିଯାଏ

ସାବୁଜା କ୍ଷେତ

ଫାଟି ଖଣ୍ଡ ଖଣ୍ଡ ହୁଏ

ଛାତିର ଗଣି ହୋଇ ଯାଉଥିବା ପଞ୍ଜରାର

ହାଡ ପରି ଦିଶେ

ଶୁଖିଲା ଠକ୍ ଠକ୍ l

ଏଥୁଅନ୍ତେ

ବିଷ ଶିଶିକୁ ସନ୍ତର୍ପଣରେ

ଖୋଜୁଥାଏ କେହିଜଣେ

ବେକର ଫାଶ ପାଇଁ ଡୋରକୁ ଘଷିମାଜି

ଚିକ୍ କଣ କରୁଥାଏ କେହିଜଣେ

ହାତରୁ ଚୁଡି ଭାଙ୍ଗିବାକୁ

ସଜ ହେଉଥାଏ କେହିଜଣେ

ଅନାଥ ପିଲାଙ୍କ କାନ୍ଦରେ ତିଆରି କୋକେଇକୁ

ବାନ୍ଧୁଥାଏ କେହିଜଣେ l

ଛିଣ୍ଡା ଛିଣ୍ଡା ବଉଦର ମଲାଗଜରା ପିନ୍ଧି

ସୁଦୂର ଛାୟା ମଣ୍ଡଳରୁ

ଓହ୍ଲାଇ ଆସେ କାଳ ପୁରୁଷ

ପାଦ ପଡେ ତା’ର ବହୁ ଦର ନିଭା

ଚିତାର ଝୋଟି ଉପରେ l