ଥଣ୍ଡା ଇଡଲି

( ଆଜି ସକାଳ ଜଳଖିଆ , ଅନୁଭୂତି କଟକରେ । ସାହିତ୍ୟ ସବୁଙ୍କ ଗହଣରେ )

(୧)

ମା' ହିଁ ମାପିପାରେ ପୁଅ ପେଟର ଦୈର୍ଘ୍ୟ ପ୍ରସ୍ଥ । ସେଇ ହିସାବରେ ତିଆରେ ପରିମାଣ। ସେଥିପାଇଁ ତ ଶେଷହୋଇଯାଏ , ଶେଷଦାନା ସୁଦ୍ଧା ହାଣ୍ଡିରେ। ନା ରୁହେ ବଳକା ନା ପେଟକୁ ନିଅଣ୍ଟ । ନାରୀଟେ ଆଗ ମା' ନୁହେଁକି ??

(୨)

- ହେବନି ଏତିକିରେ ।

- ବରା , ଉପମା ତ ଗଦାଏ। ହଁ ମଁ ଚଳେଇନେବା । ପାଇଯିବ।

- ନା ଆଉକିଛି ନେଇଆସ।

- ସମୟ ବି ହେଇଗଲାଣି ଯିବାକୁ।

- ଆଣ ଆଗ । ମୁଁ ସମୟକୁ ଅଟକାଉଛି।

ଆଶିଷ ଧାଇଁଲା। କମସମୟରେ, କମ୍ ବାଟରେ କିଛି କମ୍ ନେଇଆସିବାକୁ ଆଦେଶ ଥିଲା।

ଆଣିଲା କୋଡିଏଟା ଇଡଲି ।

ମୁହଁରେ ଏବେ ହସ। ସେଇ ହସ ସଞ୍ଚରୁଥିଲା ବାକିଙ୍କୁ । ଏବେ ସମବଣ୍ଟନରେ ସେ ବ୍ୟସ୍ତ । ଆଉଟିକେ ଆଉଟିକେ ହୋଇ ନ ଉଠିଲାଯାଏଁ ବଳେଇ ଖୁଆଇବାରେ କିଛି କମି କରୁନଥିଲା ସେ।

- ଏଥର ତୁମେ ତ ଖାଇନିଅ।

- ନା ଶର୍ମୀଷ୍ଠା ଆସୁଛି। ପହଞ୍ଚୁ।

- ସେ କାଲି କହୁଥିଲା ବାହାର ଜିନିଷ କିଛି ଖାଏନି।

- ଖାଇବ।

କେମିତି ଜାଣୁଥିଲା କେଯାଣି , ନିଅଣ୍ଟିଆ ହେବ ଆଉ ବାହାର ଜିନିଷ କିଛିନଖାଉଥିବା ମଣିଷଟେ ନିଶ୍ଚୟ ଖାଇବ ???

(୩)

ଶର୍ମୀଷ୍ଠା ହଠାତ କବାଟ ଖୋଲି କହିଲା -

- ଯାହେଉ ଖାଉଛ। କିଛି ଖାଇହେଲାନି ଘରେ ବ୍ରେକ୍ ଫାଷ୍ଟ । ସରିନିତ ?

- ଆରେ ନା ନା । ଏଇଠି ନିଅ।

ଶର୍ମୀଷ୍ଠା ଖାଇଲା ଶେଷଯାଏଁ। ଏଡିମାରି ଖୁସି ଜତାଇଲା ବି।

ଏଥର ସମସ୍ତେ ବାହାରିଲୁ ମେଳା । କଟକ ଲିଟେରାରୀ ଫେଷ୍ଟିଭାଲ୍ । ଗାଡିରେ ଆଶିଷ ପଚାରିଲା -

- କେହି ମୋତେ ରାଗିଲନି ?

- କାଇଁ?

- ଥଣ୍ଡା ଇଡଲି ଆଣି ଖୁଆଇଲି ବୋଲି ?

- ତୁ ଆଣିଲୁ ସତ । କିନ୍ତୁ ମା ' ବାଢିଦେଲା ପରା ? ଥଣ୍ଡାପଣ ଆସିବ ଯେ କୁଆଡୁ ???

ମା (ଏଲି ମହାନ୍ତି) ହସୁଥିଲା ମୁରୁକି ମୁରୁକି ।

■ ଅମୀୟ ବେଜ୍ ।