ଉତ୍କଳ ମୋହର ଦେଶ

ଜନମି ଥିଲି ମୁଁ ତାହାରି କୋଳରେ

     ତା ପାଖେ ହୋଇବି ଶେଷ

ସରଗ ଠୁ ବଳି ସୁନ୍ଦର ସୁଢଳ

       ଉତ୍କଳ ମୋହର ଦେଶ ।

ତା ପାଣି ପବନ ମଧୁ ଠୁ ବି ମିଠା

      ଭାଷା ରେ ମହକ ଛୁଟେ

କେତେ ବିର ଏଠି ଟଳି ପଡିଛନ୍ତି

      ତାହାରି ସୁରକ୍ଷା ଦୃଷ୍ଟେ ।

ପଡି ଉଠି ଚାଲି ତାହା ରି ବୁକୁରେ

     କରେ ନାହିଁ କେବେ ରୋଷ

ଜିବନ ର ଶିକ୍ଷା ତାହାଠୁ ଆରମ୍ଭ

    ତା ପାଖେ ହୋଇବ ଶେଷ । 

ଏନ୍ତୁଡି ଜଳିଛି ତାହାରି କୋଳରୁ

      ତା କୋଳେ ହୋଇବ ଶେଷ

ସରଗ ଠୁ ବଳି ସରସ ସୁନ୍ଦର

       ଉତ୍କଳ ମୋହର ଦେଶ ।