ସର୍ତ୍ତ

 ଥକିଗଲେ ଶିଳ୍ପୀକୂଳ

 ପାରିଲେନି ଛୁଇଁ କେହି

 ଦାରୁର ବଳ୍କଳ ।

 ଜୀର୍ଣ୍ଣଶୀର୍ଣ୍ଣ ବୃଦ୍ଧ ଜଣେ ପହଞ୍ଚିଲେ

 ଗଢିବାକୁ ପ୍ରଭୂଙ୍କ ମୂରତି

 ଏକବିଂଶ ଦିବସ ଲାଗିବ ତାଙ୍କୁ,

  କଣ୍ଠରେ ଦମ୍ଭୋକ୍ତି ।

  ସର୍ତ୍ତ ତାଙ୍କ ନିବୁଜ କୋଠରୀ ମଧ୍ୟେ

  ମୂର୍ତ୍ତି ଗଢା ହେବ

  ଏକବିଂଶ ଦିନଯାଏ ଦ୍ୱାର ନଖୋଲିବ ।

  ସର୍ତ୍ତ ମାନି ରାଜା ଦେଲେ 

  ଶିଳ୍ପୀଙ୍କୁ ଆଦେଶ

  ଯଥାଶୀଘ୍ର କରିବାକୁ 

  ମୂର୍ତ୍ତି ଗଢା ଶେଷ ।

  ନିବୁଜ କୋଠରୀରେ ରହି

  ନିର୍ଜଳା ଉପାସ 

  ଶିଳ୍ପୀ ଗଢିଲେ ମୂରତି

  ପ୍ରଭୁ ଜଗଦୀଶ ।

  ନିହାଣ ମୁଗୁରର

  ଠୁକୁଠୁକୁ ଶବ୍ଦ ନିତି

  ରାଣୀ ଗୁଣ୍ଡିଚା କାନ ଡେରି 

  କବାଟରେ ଶୁଣୁଥାନ୍ତି ।

  କିନ୍ତୁ ଏ କଣ ହେଲା !

  ଏକବିଂଶ ଦିବସ ଆଗରୁ 

  ଶବ୍ଦ ସବୁ ନିଃଶବ୍ଦ ହୋଇଲା ।

  ଆକୁଳ ବିକଳ ରାଣୀ

  ଘଟିଲାକି ଅଘଟଣ !

  ସତେ କି ସେ ବୃଦ୍ଧ ଶିଳ୍ପୀ 

  ଗଢୁଗଢୁ ମୂର୍ତ୍ତି ହରାଇଲେ ପ୍ରାଣ !

  ସର୍ତ୍ତ ଭୁଲିଯାଇ ରାଣୀ

  ରାଜାଙ୍କୁ ତ ମିନତୀ କରିଲେ

  ଖୋଲିବାକୁ ଗୃହ ସେତ 

  ଆକୁଳ ହୋଇଲେ ।

  ବିଚାରା ରାଜା !

  ଅନ୍ୟନୋପାୟ ହୋଇ

  ସର୍ତ୍ତ ଭାଙ୍ଗି ଖୋଲିଦେଲେ ଦ୍ଵାର

  ହେଲେ କାହାନ୍ତି ସେ ଶିଳ୍ପୀ

  ଅଧାଗଢା ଜଗତ ଠାକୁର ।

  ରାଣୀଙ୍କ ଆଖିରେ ଲୁହ

  ରାଜାଙ୍କ ବୁକୁରେ କୋହ ।

  ଶୂନ୍ୟଵାଣୀ ହେଲା 

  ରାଜା କର ନାହିଁ ଉଣାମନ

  ସେହି ତୁମ ଅଧାଗଢା ଦିଅଁ

  କାଳିଆ ଠାକୁର ପ୍ରଭୁ

  ଜଗତ ଜୀବନ ।

  ନିଜେ ନିଜକୁ ଗଢି

  ଗଲେ ସେ ଉଭେଇ

  ଅସୀମର ଚଉପାଶେ

  ସୀମା ରଚିଦେଇ ।

  ରାଜା ଗଲେ ଭୁଲି ସର୍ତ୍ତ

  ଅଧାଗଢା ହେଲେ ଜଗତରନାଥ ।

  ଅଧାଗଢା ଦିଅଁ ସିନା, ସେତ ପୂର୍ଣ୍ଣବ୍ରହ୍ମ

  ମହାପ୍ରଭୁ ବ୍ରହ୍ମଦାରୁ

  ମହିମା ଅସୀମ ।