ରାତିରେ ହେଉନି ନିଦ

ରାତିରେ ଏବେ ତ ଚାହିଁଲେ ଯେତେବି

ଆଖିରେ ଆସୁନି ନିଦ

ଷାଠିଏ ଯେବେଠୁ ପସିଲା ସେବେଠୁ

ବୟସ କରୁଛି ବାଦ

ଆଖିରେ ଆସୁନି ନିଦ ।

ନିଦ ନହୋଇଲେ ଆଖିକୋଣେ ମୋର

ଅତୀତ ଗୁମରି ହୁଏ

କେତେ ପାପ କେତେ ପୂଣ୍ୟ ମୁଁ କରିଛି

ମନେମନେ ଭାବୁଥାଏ

ନିଜକୁ ନିଜେ ମୁଁ ପରଖୁ ଥାଏତ

କେତେ ସୁନା କେତେ ଖାଦ 

ଆଖିରେ ଆସୁନି ନିଦ ।

ବୟସ ଯେତିକି ବଢୁଛି ସେତିକି

ଲାଗୁଅଛି ମୋତେ ଡର

 ଧୀରେଧୀରେ ଏବେ ଦେହସାରା ମୋର

ବେମାରୀ କଲେଣି ଘର

ପାଦେପାଦେ ମୋତେ ଆଖି ତରାଟନ୍ତି

ଚିନ୍ତା ଆଉ ଅବସାଦ 

ଆଖିରେ ଆସୁନି ନିଦ ।

ବାପା ମାଆଙ୍କର ସୁକୃତରୁ ମୋର

ଜୀବନ ହୋଇଛି ସୁଖୀ

ମୋ କଲା କରମ ଭୋଗିବି ଏବେ ମୁଁ

ଅଛି ଯେତେଦିନ ବାକି 

"ଟୋକେଇ" ଗପ ତ ମନେପଡିଗଲେ

ଟଳମଳ ହୁଏ ପାଦ 

ଆଖିରେ ଆସୁନି ନିଦ ।

ଅନିଦ୍ରା ରହିବା ନିଦ ନଆସିବା

ଦେହ ପାଇଁ ନୁହେଁ ଭଲ

ନିଦ ନହୋଇଲେ ସକାଳକୁ ଚାହିଁ

ହୁଏ ଖାଲି କଲବଲ

ସମୟ କହୁଛି ସୁଖ ସରିଗଲା

ଆସୁଛି ସମୟ ମନ୍ଦ 

ଆଖିରେ ଆସୁନି ନିଦ ।

ନିର୍ଜନ ରାତିରେ ପ୍ରତିଧ୍ବନି ତୋଳେ

"ମନବୋଧ ଚଉତିଶା"

ସବୁ ପାଇ ପୁଣି କାହିଁକି ମନରେ

ସାଉତୁ ହଜାରେ ଆଶା

ବେଳରେ ଭଜିନି ଅବେଳେ ଖୋଜୁଛି

କଳା ସାଆନ୍ତଙ୍କ ପାଦ 

ଆଖିରେ ଆସୁନି ନିଦ ।