ପ୍ରଭୁ, ଲେଖୁଛି ତୁମରି ପାଇଁ

   ଲେଖୁଅଛି ଗପ ଲେଖେ ମୁଁ କବିତା

    ତୁମରି ପ୍ରେରଣା ପାଇ

   ଅଟକି ଗଲେ ମୋ ହାତ ଧରି ତୁମେ

   ପଦ ଦେଉଅଛ କହି

   ତୁମରି ଆଶିଷ ଲେଖିବାକୁ ମୋତେ

   ସାହସ ଯାଉଛି ଦେଇ

   ପ୍ରଭୁ , ଲେଖୁଛି ତୁମରି ପାଇଁ ।

   ବେଳେବେଳେ ଭାବେ ହାରିଗଲି ବୋଲି

   ମରିଚିକା ପଛେ ଧାଇଁ

   ଆଶା ଭରିଦିଅ ଅସଜଡା ମନେ

   ଅମୃତ ବରଷା ହୋଇ

    ତୁମ ନାମ ଘୋଷେ ,ଖୁସିର ଲୁହରେ

   ତୁମରି ଚରଣ ଧୋଇ

   ପ୍ରଭୁ , ଲେଖୁଛି ତୁମରି ପାଇଁ ।

   ମିଛମାୟା ଭରା ଦୁନିଆ ହାଟରେ

   ପାଏ ନାହିଁ ହାତ କାତ

   ବାଟ ଭୁଲିଗଲେ ଅବାଟରେ ଗଲେ

   ତୁମେତ ଦେଖାଅ ବାଟ

   ମହିମାମୟହେ ତୁମରି ଦୟାରେ

   ଜୀବନ ପାରିଛି ଜୀଇ

   ପ୍ରଭୁ , ଲେଖୁଛି ତୁମରି ପାଇଁ ।

   ଯାହା ମୁଁ ପାଇଛି ସବୁ ତୁମ ପାଇଁ

   ତୁମେତ ସବୁରି ମୂଳ

   ସେଇ କଥା ସବୁ ଗୀତ ହୋଇଯାଏ

   ଲେଖିବାକୁ ଦିଅ ବଳ

   ଏତିକି ମିନତି ଲେଖୁଥାଏ ନିତି

    ଥିବାଯାଏ ମୁଁ ତ ଜୀଇ

    ପ୍ରଭୁ , ଲେଖୁଛି ତୁମରି ପାଇଁ ।