ନାସ୍ତିକ

ଆମରି ଗାଆଁର କରୁଣା ଶବର

ସଭିଙ୍କର ଆପଣାର

ଧରମର ନୁହେଁ କରମର ସଦା

କରନ୍ତି ସେ ଜୟକାର ।

ଦେଉଳକୁ ସିଏ ଯାଆନ୍ତିନି କେବେ

ଜାଳନ୍ତିନି ସଞ୍ଜ ଦୀପ

ଦିଅଁ ଦେବତାଙ୍କ ମହିମା ଲାଗଇ

ତାଙ୍କୁ ମନଗଢା ଗପ ।

ଅଳପ ଅଳପ କଥା କହନ୍ତି ସେ

ହସହସ ତାଙ୍କ ମୁହଁ

ଦୀନ ଦୁଃଖୀଙ୍କର ଦୁଃଖରେ ତାଙ୍କର

ବଳେଇ ପଡଇ କୋହ ।

ନରଙ୍କୁ ଭାବନ୍ତି ନାରାୟଣ ସିଏ

ସେବାରେ ଜୀବନ ବ୍ରତୀ

କଅଁଳ କଥାରେ ବଇରୀ ମନକୁ

ସହଜେ ପାରନ୍ତି ଜିତି ।

ସଭିଙ୍କୁ କୁହନ୍ତି ସେବା ଠାରୁ ନାହିଁ

ଦୁନିଆରେ ବଡ ଧର୍ମ

ଠାକୁର ପୂଜିଲେ କିଛି ଲାଭ ନାହିଁ

ନକରିଲେ ଭଲ କାମ ।

ଯାଗଯଜ୍ଞ ଠାରୁ କର୍ମ ଯଜ୍ଞେ ତାଙ୍କୁ

ମିଳଇ ଅଧିକ ଶାନ୍ତି

ନାସ୍ତିକ ପରିକା ଲାଗନ୍ତି ସିନା ସେ

କର୍ମ ତାଙ୍କ ଭକ୍ତି ଶକ୍ତି ।