ମିଛ ଦୁନିଆ

ମିଛ ଦୁନିଆରେ ସତ ଜୀବନରେ

     ଚାଲେ ମିଛ ଅଭିନୟ 

ସତ୍ୟ ଧର୍ମ ଏଠି ଲୋପ ପାଇଯାଏ

      ଅଧର୍ମ ହୁଏ ବିଜୟ ।

ଗୋଟେ ମଣିଷର ଦୁଇଟି ଚେହେରା 

ନା କେବେ ସିଏ ପଡି ଥାଏ ଧରା

    ଜଳାଏ ଅଶାନ୍ତି ନିଆଁ ।

ଏଇତ ମିଛ ଦୁନିଆ ।

ଉପରେ ସେ ମିଛ ଭଲ ପାଇବାର 

     ସତ ଅଭିନୟ କରେ

ଭିତରେ ସର୍ବସ୍ଵ ଲୁଟି ସେ ନେଇଣ

     ଭସାଏ ଲୁହ ସାଗରେ ।

ଛଳନା କପଟ ହୃଦୟରେ ଭରି

     ଚକ୍ରାନ୍ତ ଜାଲ ବିଛାଏ

ମିଛର ସମ୍ପର୍କ ସତ ପରି ଗଢି

     କ୍ଷଣିକେ ଫସେଇ ଦିଏ ।

ମିଛ କଥା ସବୁ କହେ ସତ ପରି

ସତ କଥା କେଣେ ଯାଏ ଅପସରି

    ଲୋକେ ହୁଅନ୍ତି ଭୋକୁଆ ।

ଏଇତ ମିଛ ଦୁନିଆ ।

କାହାରି ପାଖରେ ସତ୍ୟତା ତ ନାହିଁ 

     ସମସ୍ତେ ମିଛର ଗୁରୁ

କହି କି ପାରିବେ ଜୀବନରେ କିଏ

     ମିଛ କହିନି ଜମାରୁ ।

ନିଜ ସ୍ୱାର୍ଥ ସବୁ ହାସଲର ପାଇଁ 

     ଭଲ ମୁଖା ପିନ୍ଧି ଥାନ୍ତି 

ଅନ୍ୟର ପିଠିରେ ପାଦ ଥାପି ସିଏ

     ଉପରକୁ ଉଠି ଯାନ୍ତି ।

କାହାକୁ ଏଇଠି କରିବ ବିଶ୍ୱାସ 

ସବୁ ହୃଦୟରେ ଭରି ଅଛି ବିଷ

     ଜୀବନେ ଲଗାନ୍ତି ନିଆଁ  ।

ଏଇତ ମିଛ ଦୁନିଆ ।

କିଏ ବା କାହାର ଏଠି ଆପଣଙ୍କର 

    ସ୍ୱାର୍ଥରେ ଯେ ଅନ୍ଧ ସବୁ

ଯଦି ଥରେ ତାଙ୍କ କାମେ ନ ଆସିଲ

    ଚାହାଁନ୍ତିନି ସେ ମୁହଁକୁ ।

ଭିତରେ ଭିତରେ ଈର୍ଷା ସେ କରିଣ

     କଣ୍ଟା ବିଛେଇ ଚାଲନ୍ତି 

ମନ ହୃଦୟରେ ଘୃଣା ଭାବ ବହି

    ଆଗ ରାସ୍ତାରୁ ହଟାନି ।

ଏମିତି ନୀରବ ଭାବେ ସେ ରହନ୍ତି 

ସତେ କି ଯେମିତି କିଛି ନ ଜଣନ୍ତି  

     ଭିତରେ ଲଗାନ୍ତି ନିଆଁ ।

ଏଇତ ମିଛ ଦୁନିଆ ।

ସତ ଏଠି ଆଜି ବଳି ପଡି ଅଛି

    ମିଛ ରାଜୁତି କରୁଛି 

ସେ ମିଛ ଭିତରେ ମିଛର ଦୁନିଆ 

    ହାତ ଠାରି ହସୁ ଅଛି ।

ଛକି ଶୂନ ଖେଳେ ମିଛ ଦୁନିଆରେ 

    ସତ କପାଳର ଲେଖା

ଯେତେ ଭଲ ମିଛ ଅଭିନୟ କର

    ଲିଭେ କି ସେ ଭାଗ୍ୟ ରେଖା ?

ସବୁ ମିଛ ହେଲେ ମୃତ୍ୟୁ ଅଟେ ସତ

ତାହାରି ପାଖରେ ସବୁ ପରାହତ

     ଦେଖୁଛି ବସି କାଳିଆ ।

ଏଇତ ମିଛ ଦୁନିଆ ।

ସ୍ୱାର୍ଥର ଆଶାରେ ଭଲ ଏଠି ଚାଲେ

    ମିଛ ପ୍ରେମ ଅଭିନୟ 

ବାସ୍ତବ ଜୀବନ ଛଳନାର ଘର

    କରେ ସୁଖ ଶାନ୍ତି କ୍ଷୟ ।

କିଏବା କାହାର କିଏବା ନିଜର 

    ବାଇ ମିଛ ସମ୍ପର୍କରେ 

ସ୍ୱାର୍ଥ ସରିଗଲେ ବାହାନା କରିଣ

    ବାଟ ଭାଙ୍ଗି ଯାନ୍ତି ଦୂରେ ।

ଏ ମଣିଷ ମିଛ ମିଛ ଏ ଦୁନିଆ 

ସତ ଏଠି ଅଟେ ଦି ଦିନ କୁଣିଆ

   ମଣିଷ ହୁଏ ବାଇଆ ।

ଏଇତ ମିଛ ଦୁନିଆ ।