ମା'ର ମମତାରେ

ନିଜେ ଦୁଃଖ ରହି ଆମକୁ ହସାଏ

ଜାଣିଛନ୍ତି କି ତାଙ୍କ ନାଁ ।

ନିଜେ ଭୋକ ରହି ଆମକୁ ଖୁଆଏ 

ସିଏ ହେଲା ଆମ ମାଆ ।।

ବିନା ସ୍ଵାର୍ଥପର ବିନା ବେତନରେ

ଦିନରାତି ଖଟୁଥାଏ ।

ଯେତେ କହିଲେ ବି ଊଣା ହୋଇଯିବ 

ଆମ ପୁଜନୀୟା ସିଏ ।।

ମାଆ ର ମୁହଁକୁ ଦେଖିଦେଲେ ଥରେ

ଅଶୁଭ ହୁଅଇ ଶୁଭ ।

ମାଆ ର ମମତାରେ ଅମୃତ ଝରେ

ପାନ କଲେ ସ୍ୱର୍ଗ ଭୋଗ ।।

ଯାହା ପଣତରେ ମୁଣ୍ଡ ଗୁଞ୍ଜି ଦେଲେ 

ଛୋଟ ଲାଗେ ଏଇ ସଂସାର ।

କୋଳରେ ଯାହାର ମୁଣ୍ଡ ରଖିଦେଲେ

ଦୁଃଖ ହୋଇଯାଏ ଦୂର ।।

ଭୁଲ ବାଟେ ଗଲେ ଭୁଲ୍ କାମ କଲେ

ସବୁ ଭୁଲ୍ କ୍ଷମା କରେ ।

ସୁଖ ଦୁଃଖରେ ସମଭାଗୀ ହୋଇ

ପିଲାଙ୍କୁ କୋଳେଇ ନିଏ ।।

ଅନାବିଳ ଶ୍ରଦ୍ଧା ବାତ୍ସଲ୍ୟ ପ୍ରେମର 

ମୂର୍ତ୍ତି ମନ୍ତ ରୂପ ଟିଏ ।

ମା'ର ଆଶୀର୍ବାଦ ସମୟତ କ'ଣ

ଭାଗ୍ୟ ବି ବଦଳି ଦିଏ ।।