କୋଡିଏର ନିଆରା ରଥ

 କୋଡିଏ ମସିହା ଏମିତି ବର୍ଷ

 ଲୁଟିନେଲା ସବୁ ଓଠରୁ ହସ ।

 କରୋନା ରୋଗକୁ ଜନମ ଦେଲା

 ଛୁଇଁଦେଲେ ରୋଗ ଡେଇଁ ଆସିଲା ।

 ସାରା ଦୁନିଆ ତ ହେଲା ଅଥୟ

 ଗହଳ ଚହଳ ଲାଗିଲା ଭୟ ।

  ଉଚ୍ଚ ନ୍ୟାୟାଳୟ ସେଇଥିପାଇଁ

 ଘୋଷଣା କରିଲେ ବିନୟ ହୋଇ ,

 ଦିବ୍ୟ ରଥଯାତ୍ରା ହୋଇବ ନାହିଁ

 ବୁଲି ଯିବେ ନାହିଁ ଭଉଣୀ ଭାଇ ।

  ଭକତେ କାନ୍ଦିଲେ ଫଟାଇ କଣ୍ଠ

  ରଥ ନ ଗଡିଲେ ସବୁ ବିଭ୍ରାଟ ।

  ସବୁରି ଆଖିରେ ଆଖିଏ ଲୁହ

  ଭବ ସାଗରରେ ଭାବର କୋହ ।

  ନ୍ୟାୟାଳୟ ଙ୍କୁ ତ କଲେ ମିନତି

  ଆକଟ ନହେଉ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନୀତି ।

  ଆଶା ଆଶଙ୍କାରେ ହେଲା ହିସାବ

  ସତେ ତିନିରଥ ଦାଣ୍ଡେ ଗଡିବ !

  ଶରଧାବାଲିରେ ରଥ ଲାଗିବ

  ଆଡପ ମଣ୍ଡପେ ରାହାସ ହେବ ! 

   

 ହଠାତ୍ ହୋଇଲା ନିଷ୍ପତ୍ତି ସେ ତ

  ହେବ ପ୍ରଭୁଙ୍କର ଗୁଣ୍ଡିଚା ଯାତ 

  ଶୂନ୍ୟ ବଡ ଦାଣ୍ଡ ନଥିବେ ଭକ୍ତ

  ଗଡିଗଡି ଯିବ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ରଥ 

  ସେବକ ଟାଣିବେ ରଥ ଦଉଡି

  ବଡଦାଣ୍ଡେ ଯିବେ ରଥ ଯେ ଗଡି

  ଚର୍ମ ଚକ୍ଷୁ ନୁହେଁ ଦୂରଦର୍ଶନ

  ଭକତଙ୍କୁ ଦିଅଁ ଦେବେ ଦର୍ଶନ ।

  କରୋନା କୋପରେ ଉଚ୍ଛନ୍ନ ଧରା

  ଆଷାଢ଼ରେ ଏଣେ ଅସହ୍ୟ ଖରା ।

  ହାତରେ ସମୟ ଗୋଟିଏ ରାତି

  ସଭିଙ୍କ ମନରେ କରୋଣା ଭିତି ।

  ତଥାପି ଏହାକୁ ଆହ୍ୱାନ ମଣି

   ଦୂରଦର୍ଶନର କୁଶଳୀ କର୍ମୀ ।

   ମହାପ୍ରଭୁଙ୍କର ନାମକୁ ଗାଇ

   ନୀଳାଚଳ ଧାମେ ଗଲେ ଆଗେଇ ।

   ପ୍ରସାରଣ ହେଲେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଲିଳା

   ଦୂରଦର୍ଶନରେ ବିଶ୍ୱ ଦେଖିଲା ।

   ଭଲାରେ କାଳିଆ ଭଲା ତୋ ମାୟା

   ବୁଝିବ କାହୁଁ ଏ ଅଧମ ବାୟା ।

  

  ଦୂରଦର୍ଶନରେ ମୋ ଶେଷ ବର୍ଷ

  ରଥ ପରେ ହେଲା ଚାକିରୀ ଶେଷ ।

  ଶେଷ ବରଷରେ ଶେଷ ଗୁଣ୍ଡିଚା

  ଲୀଳାମୟ କଲେ ପୂରଣ ଇଚ୍ଛା ।

  ରଥଯାତ୍ରାରେ ମୁଁ କାମ କରିଲି

  ରଥପରେ ଅବସର ମୁଁ ନେଲି ।

  ନିଜକୁ ମଣିଲି ମୁଁ ଭାଗ୍ୟବାନ

  ପାଖରୁ ଦେଖିଲି ଚକାନୟନ ।

  ନିଆରା ଗୁଣ୍ଡିଚା ଲୀଳା ଅପାର

  ଧନ୍ୟ ହେଲା ଏଇ ଜୀବନ ମୋର ।

 

  କୋଡିଏର ଏହି ନିଆରା ଯାତ

  ସେବକମାନେତ ଟାଣିଲେ ରଥ ।   

  ସ୍ନାନ ପୂର୍ଣ୍ଣିମାରୁ ସୁନା ବେଶ ତ 

  ନଥିଲା ଗହଳି ନଥିଲେ ଭକ୍ତ ।

  ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଖୁସିରେ ଦେଖିଲା ନେତ୍ର

  ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଗଲା ଜୀବନ ପାତ୍ର ।

  ରଥପରେ ହେଲା ଷାଠିଏ ବର୍ଷ

  ଚାକିରୀ ଜୀବନ ହୋଲା ମୋ ଶେଷ ।

  ମହାପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ମୁଁ ପ୍ରଣାମ କଲି

  ରଥଯାତ୍ରା ପାଇଁ କୃତଜ୍ଞ ହେଲି ।

  କରୁଣାମୟ ତ କରୁଣା କଲେ

  ସେବା ପାଇଁ ଶେଷେ ସୁଯୋଗ ଦେଲେ ।

  

 କୋଡିଏରେ ଗଡି ନଥିଲେ ରଥ

  ଭାବିଥାନ୍ତି ହେଲା ଜୀବନ ବ୍ୟର୍ଥ ।

  ଅବସର ନେଲି ମୁଁ ରଥ ପରେ

  ଲେଖାଲେଖିରେ ମୋ ସମୟ ସରେ ।

  କରିବାକୁ ପରା ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସେବା

  ସୁଯୋଗ ମିଳିବ ଆଉ କାହୁଁବା !