କଣ୍ଟା

କଣ୍ଟାଟିଏ କାନ୍ଥରେ ଥିଲା ବୋଲି 

ଝୁଲୁଥିଲା ଖୁସିଟିଏ

ଜହ୍ନର, ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନାର, 

ଖରା,ବର୍ଷା,ଶୀତ,ବସନ୍ତର ।

ସମୟ ବି ଦୋଳି ଖେଳୁଥିଲା ତାଆରି କାନ୍ଧରେ ।

କଣ୍ଟାଟିଏ ଥିଲା ବୋଲି

କାନ୍ଥ ହସୁଥିଲା ରଙ୍ଗୀନ୍ ହସ,

ବେଳେବେଳେ ମୁହଁ ଲୁଚାଉଥିଲା

ଅଭିମାନରେ ଚିରା ସାର୍ଟ ପଛରେ 

ତ ବେଳେବେଳେ ଫୁଲି ଫୁଲି ଫାଟୁଥିଲା

ମିଠା ଦରଜରେ ।

ହଠାତ୍ କେମିତି ମୋହ ତୁଟେଇ

ହାଣ୍ଡିଚୁଲି ଅଲଗା କରିବା ଜିଦ୍ ରେ

କାନ୍ଥରୁ ଖସିପଡିଲା କଣ୍ଟା ।

ଏବେ ତ କଣ୍ଟା ଯାଗାରେ 

ଆସ୍ଥାନ ଜମେଇଚି କଣାଟିଏ ।

ଟୋପେ ପାଣି,ଟିପେ ସିମେଣ୍ଟରେ

କଣା ବନ୍ଦ କରିବାର ସବୁ ଚେଷ୍ଟା ବ୍ୟର୍ଥ ।

ନୂଆ କଣ୍ଟା ବି କୋଉଠି ଭେଦିପାରୁଚି 

ମାଟିରୁ ପଥର ପାଲଟିଥିବା ଛାତି !

ଏବେ ତ ରହି ରହି ଦରଜଟିଏ ଉଠେ

କେତେବେଳେ ଅତୀତ ହାତୁଡି ବାଡାଏ 

ତ କେତେବେଳେ ଅନାମଧେୟ କୀଟଟିଏ

କୋରିଖାଏ ହୃଦୟ ।

କାନ୍ଥ ହସେ ...।

ସ୍ବଗତୋକ୍ତି କରେ.....

ଏ ପୀଡାରୁ ମୁକ୍ତି ...... !

କିଏ ଚାହେଁ .....!!