ଜୀବନର ସଞ୍ଜବେଳା

ସ୍ନାନଅନ୍ତେ ହୋଇ ଉଭା କଟୀ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଜଳେ 

ଆଞ୍ଜୁଳା ଆଞ୍ଜୁଳା ଜଳ ତର୍ପଣ କରେ 

ସାକ୍ଷାତ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଦେବତାଙ୍କୁ 

ଶୁଦ୍ଧମନେ ସ୍ମରି ଗୁଣୁଗୁଣୁ

ପଦାର୍ପଣ ପ୍ରାୟ ଯେହ୍ନେ ଶେଷ ସୋପାନରେ

ଆଧ୍ୟାତ୍ମ୍ୟ ବାନ୍ଧିଛି ବସା ହୃଦୟ ରନ୍ଧ୍ରରେ 

- - - - - - - -

ତା ନିସ୍ତବ୍ଧ କୋଠରୀରେ ଅବା . . .

ସ୍ବରୋପୀତ ଧାଡି ଧାଡି ଆମ୍ବ ବଗିଚାରେ ପାଦ ମାପି ମାପି ଆଲ୍ହାଦର ହାପିଉଥିବା ବେଳେ

କାହୁଁ କେଜାଣି ଅସୁମାରୀ ସ୍ମୃତିସବୁ ବିଜୁଳୀପ୍ରାୟ ଆବେଗରେ ଆସି ଚିତମାରନ୍ତି

ପୁଣି ଝଟକିନା ଉଭାନ ହୁଅନ୍ତି ସ୍ମୃତିପଟଳରୁ . . .

ଚେନାଏ ଲହରୀ ଖେଳିଦେଇ

ହଁ . . . 

ସେଇ ଦିନ . . .

ରବିବାର, ୯ ତାରିଖ, . . . . ମସିହା 

ଏକ ଅଭୁଲା ସ୍ମୃତି

ଜଣକର ହାତକୁ ତା ହାତରେ ସମାଜର ଡୋରୀରେ ଛନ୍ଦୀଦେବାପରେ

ଆସ୍ୱସ୍ତି ବୋଧ ହୋଇଥିଲା ସତ

ଆଉ ଜମ୍ମେଦାରୀର ଷ୍ଟାମ୍ପ ଲାଗିଥିଲା . . .

ସେଇଟା ବି ସତ

ଆହୁରି ସତ . . .

ତା କୁଟୁମ୍ବ ତାପାଇଁ ସବୁକିଛି

ଅଜା ଆଈ, ବାପା ମା ଙ୍କ ଠୁ ଭାଇଭଉଣୀ ସଭିଏଯାକ

ତା'ର ଏବଂ ଜୀବନ ସଙ୍ଗିନୀର ବୃତ୍ତାନ୍ତ

ଏକ ବନ୍ଧନୀ ଭିତରେ . . .

ନିକିତି ତଉଲ ଯଥା . . .

ଅବିରାମ ଗତିରେ

ଝଡଝଞ୍ଜାର ଦରୀଆରେ ଜୀବନରୁପି ଡ଼ଙ୍ଗାକୁ ବାହୀନେଉନେଉ

ସଂସାର ସାରଣୀର ଶେଷେ ସିଢିରେ ଏଇତ ପାଦଦେଇଛି

ଏବେ ତା'ର ହେବା ନହେବାରେ ସେମିତିକିଛି ଫରକ ପଡୁନି

- - - - -

ବିଗତ ସମୟ ସହ ଆଜିକୁ ଆକଳନ କଲେ

କି ଚମତ୍କାର ପରିବର୍ତନ . . . 

ଆସିଝା ପଣସ . . .

ଉଦରସ୍ଥ କରିବାକୁ ମନ,

ହେଲେ ଖାଇଲେ ହଜମହେଉନି

ବିଶାଳ ଛାତିରେ କୋହ ସବୁ ଖେଂଚିପେଂଚି ହୋଇ ଜମାଟ ବାନ୍ଧିଛି

ସାଥୀହରା . . . ରସ ନାହିଁ ବଞ୍ଚିବାରେ

ଫିକା ଫିକା ଅସରନ୍ତି ସମୟ

ଗାଡି ଅଛି, ଘୋଡା ଅଛି . . .

ନାମ ଅଛି, ଶୌର୍ଯ୍ୟ ଓ ସାମର୍ଥ୍ୟ ବି

ଲୋଭ ନାହିଁ ବଞ୍ଚିବାର, ଅପେକ୍ଷା ପରବର୍ତୀ ଯାତ୍ରାପାଇଁ

ସବୁତ ସାରିଛି . . . ସଙ୍ଗିନୀ ସଙ୍ଗତେ

ଗଙ୍ଗା ଗୟା ଜଗନ୍ନାଥ ପୁରୀ

ସେପାରୀରେ ଦେଖାହେଲେ ପ୍ରାଣପ୍ରିୟା ଠେଇଁ

ବଖାଣିବ . . . ଗୋଟି ଗୋଟି କରି

"ତମେ ପାଇଲ" . . . ଦ୍ୱାହୀ ଦେଇ ଚାଲିଗଲା ଅଜଣା ରାଇଜକୁ

ଉଜୁଡା ସଂସାର ଠେଉଁ ଅଶାର ମିନାର ଗଢିବା ଯାଏ

କ'ଣ ପାଇଛି ସିଏ ଜଳାଞ୍ଜଳିର ପ୍ରତିବଦଳରେ

ହେଲେ ସାମ୍ନା ସାମ୍ନୀ 

ହେବ ହିସାବ ନିକାସ

ସୁନିଶ୍ଚିତ ।