ଜୀବନ

ଜୀବନ ଟା ଏଠି 

    ପଶାପାଲି ଖେଳ 

        ଜୁଆରେ ଲାଗିଛି ବାଜି 

ଯିଏ ଆସେ ସିଏ   

    ଝୁଣି ଝୁଣି ଖାଏ 

        ସ୍ୱାର୍ଥର ବେପାରୀ ସାଜି ।

ସଭିଏଁ ଦେଖାନ୍ତି   

    ଅତ୍ମୀୟତା ଭାବ 

       ସ୍ୱାର୍ଥର ଖୋଳପା ପିନ୍ଧି 

ଚିହିଁ  ହୁଏ ନାହିଁ 

   ସତ ଅବା ମିଛ 

      ପ୍ରାଣ ହେଇଯାଏ ରୁନ୍ଧି ।

ଅନ୍ଧାରି ମୁଲକେ 

    ଅଣ ନିଶ୍ୱାସୀ ମୁଁ 

       ହୃଦୟ ଖୋଜଇ ଶାନ୍ତି 

କାହିଁ କେତେ ଦୂରେ 

    ହଜିଛି କେବେଠୁ 

       ହସ ର ଅପୂର୍ବ କ୍ଲାନ୍ତି ।

ପ୍ରିୟତମ ମୋର 

    ମୃତ୍ୟୁର କୋଳ 

        ଅପେକ୍ଷାରେ ବିତେ ଦିନ 

ସରିଯିବ ଖେଳ 

    ବାଘ ଛେଳି ଘର 

        ଝୁରି ହୁଏ ଖାଲି ମନ ।