ଝାଇଆଁ ଖରା

ଟାଇଁ ଟାଇଁ ହୋଇ ମାରୁଛି ଖରା 

ସୁଖଇ ନଇ ନାଳ 

ଝାଇଁ ଝାଇଁ ହୋଇ ଯାଉଛି ମୁଣ୍ଡ 

କାହିଁ ନମିଳେ ଜଳ l 

ରିମିଝିମ ହୋଇ ବରଷା ରାଣୀ 

ଯଦି ଆସନ୍ତା ଥରେ 

ପ୍ରକୃତି ରାଣୀ ଉଠନ୍ତା ହସି 

ସବୁଜ ଫୁଲ ଫଳରେ l 

ଜଳିଜଳି ଯାଏ ବୃକ୍ଷ ଲତା ସବୁ 

ଜଳ ବିହୁନେ କାନ୍ଦେ 

ଜଳିୟ ଅଂଶ ଯାଏ ତ ସୁଖୀ 

ମାନବେ ସ୍ବେଦ ଗନ୍ଧେ l 

ମୃଗତୃଷ୍ଣା ସତେ ମାଡ଼ିକିଆସେ 

ଆଖି ମରିଯାଏ ଝାଇଁ 

ଠାବେ ଠାବେ ଜଳ ଛତ୍ର ମିଳଇ 

ମିଶିଣ ଲୁଣ ଦହି l 

ଅତି କ୍ରୋଧରେ କ୍ରୋଧିତ ହୋଇ 

ବିରଞ୍ଚି ନାରାୟଣ 

ତାଙ୍କ ତାପରେ ତାପିତ ସର୍ବେ 

ଛାଡି ଯାଉଛି ପ୍ରାଣ l 

ସମୁଦ୍ର ପାଣି ନିଅନ୍ତି ଶୋଷି 

ବରଷା ରାଣୀ ପାଇଁ 

ସବୁଜ ଶାଢୀରେ ସଜାଇ ଦେବେ 

ମଙ୍ଗଳ ସୂତ୍ର ଦେଇ l 

ଷଡ଼ ଋତୁ ର ପ୍ରଥମ ଋତୁ

 ବୈଶାଖ ଜ୍ୟେଷ୍ଠ ମାସ 

ସୂଚାଇ ଦିଏ ଦୁଃଖର ପରେ 

ନିଶ୍ଚୟ ସୁଧା ରସ l