ଦେଶପ୍ରେମ

ଦୁଇ ଶହ ବର୍ଷ ଫିରଂଗୀ ଦେଶକୁ ଲୁଟିଲେ ବସି,

ଦେଶ ହେଲା ସ୍ବାଧୀନ,ଲେଖା ହେଲା ସମ୍ବିଧାନ ।

ଆଇନ ସବୁ ଲେଖା ହୋଇଛି,

ହେଲେ କାନୁନ୍ ଆଜି ବନ୍ଧା ପଡିଛି ।

ଦେଶର ସନ୍ତାନ ଭୁଲି ଯାଇଅଛି,

ଦେଶ ମାତୄକାର ନାମକୁ ଆଜି ।

ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର୍ତ ହୋଇଛି ଦେଶ ଆମର,

ହେଲେ ବିଚଳିତ ମନ ଆମର ।

ନିଜ ହାତେ ଦେଶ ଲୁଣ୍ଠିତ ଆଜି,

ବାହ୍ୟ ଶତ୍ରୁକୁ କହିବି କାହିଁ ।

ଅନ୍ନ ବିନା ଏଠି କୃଷକ ମରେ,

ଅତି ଖାଇ ଏଠି ନେତା ମନ୍ତ୍ରୀ ମରେ ।

ଧର୍ମ ନାମେ ଏଠି ହିଂସା ପ୍ରତିକ୍ଷଣ,

ବସ୍ତ୍ର ନାମେ ଏଠି ଧର୍ଷିତ ନାରୀ ।

ନାରୀ ଲାଂଛନାରେ ରାଜନୀତି ହୁଏ,

ପଶୁ ଖାଦ୍ୟ ଏଠି ମଣିଷ ଖାଏ ।

ଦେଶ ଋଣଭାର ବଢ଼ି ଵଢି ଯାଏ,

ବୁଲେଟ ଟ୍ରେନ ସ୍ୱପ୍ନ ଆମ ଅଟେ ।

ଦେଶର ଯୁବକ ବେରୋଜଗାର ଅଟେ,

ନୀଶାଶକ୍ତ ହୋଇ ରାସ୍ତାରେ ସୁଏ,

ଏହା ନୁହେଁ ଏକ ସମସ୍ୟା ।

ହେଲେ ବାଂଧବୀ ସହ ଯେବେ ପାର୍କକୁ ଯାଏ,

ହୁଏ ତାଙ୍କ ମୁଣ୍ଡ ବ୍ୟଥା ।

ଚାଲରେ ଆମେ ଭାରତ ବାସୀ,ଏକାଠି ହୋଇବା ଆଜି,

ବସୁଧୈବ କୁଟୁମ୍ବକମ୍ କୁ ସାର୍ଥକ କରିବା ପାଇଁ ।