~ ବରଷା ରାଣୀ ~

ଅନେକ ଦିନର ନିରବତା ପରେ

ଶୁଷ୍କ ପୃୃଥିବୀକୁ ଫେରିଛି ବରଷା

          ରିମ୍ ଝିମ୍ ତାନରେ

ପ୍ରୀତିର ନଦୀରେ    

ସଦ୍ୟ ସ୍ନାତା ବଧୂଟିଏ ପରି   ।

ବରଷାର ଏଇ ଆତ୍ମୀୟ ଛୁଆଁରେ    

      ଶୁଷ୍କ ନଦୀ ହୁଏ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗର୍ଭା  

              ଧରଣୀରେ ଯାଏ ସବୁଜିମା ଭରି           ଆକାଶ ଓ ମାଟିର ଅପୂର୍ବ ମିଳନ  

      ଫଟା ମଟାଳ ବି ଯାଏ ବତୁରି ।

କେଦାରେ କେଦାରେ ଭରଇ ଜଳ      

  ଚାଷୀଭାଇ ମନ ହୁଏ ଉତ୍ଫୁଲ            

  କାଳିଆ କଷରା ସାଥିରେ ନେଇ        

  ଗୁଣୁ ଗୁଣୁ ହୋଇ ଗୀତ ଗାଇ ଗାଇ  

      ଆନନ୍ଦେ ବିଲରେ ବୁଲାଏ ହଳ ।

ସାଧବ ବୋହୁଟି ଶାଗୁଆ ଘାସେ    

      ନାଲିପାଟ ପିନ୍ଧି ବୁଲେ ହରଷେ      

      ବେଙ୍ଗୁଲି ନାନୀର କେଁ କଟର      

      ସାରୁବୁଦା ମୂଳେ କରେ ସେ ଘର    

    କଳା ମେଘ ଦେଖି ମୟୂର ନାଚେ    

    ଆଖିକୁ ବହୁତ ସୁନ୍ଦର ଦିଶେ ।

ବରଷା ଆସିଲେ କଦମ୍ବ ଫୁଟେ        

    ନାନା ଜାତି ଫୁଲେ ବଗିଚା ହସେ      

    ଝଡି ବଢି ସହ ବନ୍ୟା ତାଣ୍ତବ        

      କେତେ ଯେ ନିରୀହ ଜୀବନ ନାଶେ ।

ଚାଷୀର ଘରଣୀ ପାଳେ ପରବ    

        ମନରେ ତାହାର ଆନନ୍ଦ ଭାବ

            ଚିତୋଉ ସାଙ୍ଗକୁ ଗଇଁଠା ମୁଆଁ

            ଖାଇକି ତା ପିଲା ମାରନ୍ତି ଡିଆଁ ।

ବରଷା ରାଣୀଟା ଭାରି ସୁନ୍ଦରି    

        ସବୁଜ ସୁନ୍ଦର ଧରଣୀକୁ କରେ    

        ସୁଖ ଦେଇଯାଏ ଚାଙ୍ଗୁଡା ଭରି      

      ସେଥିପାଇଁ ସିଏ ପ୍ରିୟ ସବୁରି ।