ବଣମଲ୍ଲୀ

ବଣର ମଲ୍ଲୀ ମୁଁ ବଣରେ ଚହଟେ

ବଣରେ ବି ଯାଏ ଝରି

ହେଲେ ଅଵଶୋଷ ଚହଟରେ ମୋର

କାହା ମନ ଯାଏନାହିଁ ଭରି ।

ସୁନ୍ଧରେ ଭରା ହେଲେବି ମୋ ଦେହ

କେବେ ହୁଏନି ଗଭା ଗଜରା

ସୃଷ୍ଟିକର୍ତ୍ତା ଙ୍କର ଗଳାରେ କେବେବି

ହୁଏ ନାହିଁ ଗଳା ହାର ।

ବଣରେ ଫୁଟେ ମୁଁ ବଣରେ ମହକେ

ବଣରେ ବି ଝଡିଯାଏ

କେହି କେବେହେଲେ ତା ହାତ ପରଶେ

ସ୍ନେହ ଟିକେ ବି ନଦିଏ ।

ଏତେ ବାସ୍ନା ଥାଇ ଅଲୋଡା ହୁଏ ମୁଁ

ବଣରେ ଫୁଟିଛି ବୋଲି

ଦେହରେ ମୋହର ଭରା ଯଉବନ

ବାସୀ ହୋଇଯାଏ ଖାଲି ।

ଅଲୋଡା ହୋଇ ମୁଁ ନିଇତି ଯେ ମରେ

ନିଇତି ସୁବାଷ ଭରେ

ଏମିତି ଅଲୋଡା ଜୀବନ ପ୍ରଭୁହେ

ନଦିଅ ଯେ ଆଉଥରେ । ।