ବଳତ୍କାର

ପ୍ରତିଛବୀ ଦେଖି ନଇଁ ଯିବ ମଥା

କାହା ପାଇଁ ଦେହସୁଖ ଶାନ୍ତି ଦିଏନି ସର୍ବଦା

କି ସୁଖ ପାଅ କର ମନମୁଖୀ ।

ଲୁଟି ତାକୁ ମାରି ଦିଆ

ପଶୁରୂପୀ ମାନବର ଏହା ନୀତି

କ୍ଷଣିକର ମିଛ ସୁଖ ଦିଏ ଚିର ଅଶାନ୍ତି

ତାହାରି ମାୟାରେ ବୁଡି କର ଏତେ କ୍ଷତି

କାହାପାଇଁ ମିଛ ମାୟା

କାହା ପାଇଁ ଭକ୍ତିର ଛାୟା

ମନରୁ କାଢି଼ଦିଅ ମିଛର ଏ ମୂର୍ତ୍ତି ।

ନାରୀ କେବେ ମା ଜଗତ ଜନନୀ

ଦୁର୍ଗା ରୂପ ଧାରିଣୀ ମହିଷାସୁର ନାଷିନୀ

ମହିଷାସୁର ଦେହମୁଖୀ ଯେ ହେଲା

କଳା କ୍ରମେ ସମୂଳେ ନାସ ଗଲା ।

ନାରୀର କେତେ ରୂପ ଯେ

କଳ୍ପନାରୁ ସୁଦୂର ବିସ୍ତାରୀ

କେବେ ଜନ୍ମ ଦାତ୍ରୀ ତ କେବେ ଭାରିଜ।

ଆଉ କେବେ ଦୁହିତା ରୂପେ ହୁଏ ଉଭା ।

ନାରୀଶକ୍ତି ଯେବେ ଜାଗୀ ଯିବ

ନିଶ୍ଚିତେ ଏ ସଂସାର ନାସ ଯିବ

ଚକ୍ଷୁ ଖୋଲ ଦେଖ ଏ ସଂସାର

କ୍ଷଣିକର ସୁଖ ପାଇଁ କରନି ବଳତ୍କାର ।