ଅତୀତ

ଅତୀତ ଏକ ଶଦ୍ଦ ନୁହେଁ ଏକ ଭାବନା

ଆଦାୟ ହୋଇପାରିନଥିବା ଖଜଣା

ବର୍ତ୍ତମାନକୁ ଗିଳି ଦେଇ ସ୍ମୃତି ବଗିଚାରେ

ସଜାଇ ରଖୁଥିବା ଏକ ମାଳୀ ବୋଲି ଜଣା

କେବେ ଫେଁ ଫେଁ କରି ହସାଏ

ପୁଣି କେବେ ଭୁଁ ଭୁଁ କରି କନ୍ଦାଏ

କେବେ ଅଦିନିଆ ଝଡ଼ ସାଜି

ସ୍ମିତ ହସ ଆଙ୍କି ଦିଏ

କେବେ କଳାହାଣ୍ଡିଆ ମେଘ ସାଜି

ସ୍ମୃତି ମାନସକୁ ଢାଙ୍କି ଦିଏ

କେବେ ଚୁପ୍ ଚାପ୍ ଏକାକୀ

ସୁନେଲି ନିରୋଳା ମୁହୂର୍ତ୍ତକୁ ଟାଣି ନିଏ

ଆଉ ଶାଣିତ ଖଡ୍ଗ ସାଜି

ହୃଦୟର କୋରଡକୁ ହାଣି ଦିଏ

ସମୟର କରାଳରେ

କିଛି କରିପାରିନଥିବାର ଆଶା

ଆଉ କିଛି ଭୁଲ କରିଦେଇଥିବାର ଅନୁତାପର

ପ୍ରଶ୍ନରେ ଛନ୍ଦେଇ ଦିଏ

ଏହି ଅତୀତ!!!