ଅବସର ବୟସର ଗୀତ

 

ଆଜିକାଲି ମୋର ସାଙ୍ଗସାଥୀ ଯେତେ

ଅବସର ସବୁ ନିଅନ୍ତି

ମୋ ଆଡକୁ ସିଏ ଆଡ ନୟନରେ

ତେରିଛି ତେରିଛି ଚାହାଁନ୍ତି ।

ବାପା ମୋର ଥିଲେ ଭାରିତ ଚତୁର

କାନରେ ଆସି ମୋ କୁହନ୍ତି

ଉପରେ ଉପରେ ହସୁଥାନ୍ତି ସିନା

ଭିତରେ ଭିତରେ ଜଳନ୍ତି ।

କାହିଁକି ଜାଣନ୍ତି ?

ଜାତକରେ ଲେଖା ଜନ୍ମ ତାରିଖରେ

ଷାଠିଏ କେବେଠୁ ହେଲାଣି

କାଗଜପତ୍ରରେ ଏବେଏଵେ ମୋଠୁ

ଅଠାବନ ନିଏ ମେଲାଣି ।

ହରି ଭାଇ ଆମ ମୋତେ ଦେଖି ପରା

ବାପାଙ୍କୁ ତା ନିତି ନିନ୍ଦୁଛି

ଏ ମାସରେ ନେବ ଅବସର ସିଏ

ମୁହଁକୁ ଲୁଚେଇ କାନ୍ଦୁଛି ।

ଯଉବନ ତାର ଯାଇନି ଏଯାଏ

ସଭିଙ୍କୁ ବଖାଣି କହୁଛି

ମୂରୁଖ ବୋପାତା ନା ଲେଖା ବେଳେ

ବୟସ ବଢେଇ ଦେଇଛି ।