भेट तुझी माझी !

आज मी तिला, साधारण तीस एक वर्षांनी भेटणार आहे . आज मात्र मी माझी बाजू मांडणार आहे . त्या काळी प्रेम करणं महापातक . घरच्यांच्या नाराजीवर आम्हाला आमचा 'सुखी ' संसार थाटायचा नव्हता . तिनें तिच्या घरच्याना राजी केले . मीच कमी पडलो ! आम्ही शेवटचं भेटलो तेव्हा 'जमेलसे वाटत नाही ' असे सांगितले तेव्हा जाम अपसेट होऊन डोळे पुसत निघून गेली . माझी बाजू ऐकून न घेताच ती गेली होती . मी काय करायचे ठरवले हे तिला सांगणार होतो ! त्यांनतर दिसली नाही ! ती आज भेटतेय ! तीस वर्षांनी ! ooo

मी तिची एका हॉटेलच्या लॉन वर तिची वाट पहात होतो . "कोठे असतेस ?" नवरा काय करतो ?" मुलं काय? ,किती ?" " माझी आठवण होते का ?" हे पण आज विचारणार होतो . अजून काय काय विचारायचे या विचारात असताना , ती समोरून अली . ती होती तशीच होती . उंच, शिडशिडीत ,चालण्यात तोच डौल ! फक्त थोडीशी पोक्त वाटत होती इतकेच . आज हि ती पांढऱ्या ड्रेस मध्ये मोहक दिसत होती . तो ड्रेस खूप महागडा असावा असे दिसत होते . ठेवणीतला ?

पहिल्यांदा जेव्हा ती पांढरा ड्रेस घालून भेटायला अली होती तेव्हा वाऱ्याने तिच्या दोन्ही खांद्यावरून फुलपाखराच्या पंखा सारखी ओढणी उडत होती !

" तुला न पांढरा रंग खूप खुलून दिसतो ! दुरून तू मस्त फुलपाखरा सारखी दिसत होतीस ! "

" सुऱ्या ,चावट पणा पुरे ! "

"चावटपणा नाही . तू जर आज हातात वीणा घेऊन कमळात बसलीस तर , तर मी तुझी सरस्वती म्हणून पूजा करीन !"तेव्हा ती कमालीची गोड लाजली होती ! असो

" कशी आहेस ?"ती जवळ आल्यावर मी विचारले

" मी न मस्त आहे ! तू कसा आहेस ?"

"ठीकंय !"

"तू न बिलकुल बदला नाहीस ! होता तसाच आहेस ! गप्प गप्प रहाणार ! पण मला कधी त्याचा त्रास झाला नाही ! कारण तुझे डोळे सगळं सांगत असत ! आणि आजही सांगताहेत कि तू कसा आहेस ?"

" कसा आहे ?"

" तसाच कुठेतरी आतून दुखावलेला ! शुल्लक गोष्ट मनात ठेऊन स्वतःला त्रास करून घेतोयस हे मला जाणवतंय !"

हे मात्र खरे आहे . मी अंतर्मुख आहे . मला चटकन व्यक्त होता येत नाही . माझा भावना मी समोरच्या व्यक्ती पर्यंत पोहचवू शकत नाही !आज माझ्या लग्नाला अठ्ठावीस वर्ष झालीत . अजूनही बायको म्हणते ' तुमचं काही काळात नाही ! सारखे मनात कुढत रहाता ! मेल ,एकदा मोकळं बोलून टाका ! '

" आग ,तस काही नाही ! बर ते जाऊदे ! तुझा नवरा ?"

" भला माणूस आहे ! प्रचंड प्रेमळ आणि संशयी ! ओव्हर पझेसिव्ह ! इगोइस्टीक ! यशस्वी बिझिनेस मॅन !एक पाय भारतात तर दुसरा जगाच्या पाठीवर कोठे हि !"

" बापरे ! अन मग तू ?"

" मी त्याच्या बरोबरच ! गरिबीच्या पहिल्या पायरी पासून ते आजच्या श्रीमंती पर्यंत त्याने मला सोबतच ठेवले आहे ! मला तो सोडून कोठेच जात नाही !"

बराच वेळ ती 'आपण ' कसे सुखात ,आणि आनंदात आहोत हे सांगत होती . आणि मी माझी बाजू मांडण्यासाठी संधी शोधात होतो ! पण तिला थोपवून माझे म्हणणे सांगणे मला जमेना .मग मी तो प्रयत्न सोडून दिला . फक्त ऐकत राहिलो !

आता हि तीनदा जग पालथं घालून आलेली . आपण तिच्या मानाने सामान्य . मग तिला 'ते ' द्यावे का नको ? या संभ्रमात मी होतो . तिच्या नजरेतून ते सुटले नाही !

" तूला काही तरी बोलायचे आहे का ?"

" हो ,पण तस विशेष काही नाही ! तुला 'ते ' देऊ का नको ..... "मी अडथळो

" काय? दे ना ! माझं गिफ्ट असेल ! हो ना ? "

" हो , ... " मी हळूच ते तिचे आवडते 'फाईव्ह स्टार 'चे चॉकलेट दिले .

मला तेव्हा नौकरी नव्हती . कसे बसे पैसे जमा करून मी तिला 'फाईव्ह स्टार 'चे चॉकलेट देत असे . तिला ते खूप आवडायचे .

क्षणभर तिचे डोळे ओले झाल्या सारखे वाटले ! लगेच म्हणाली ,

"खरं सांगू खूप दिवसांनी मन भरून आल्या सारखं झालं ! ते दिवस आठवले . बरे झाले आज भेटलास . मी उद्या यु .के . ला जातीय ! माहित नाही कधी येईन ! भारतात आले कि तुला कळवीन !"

" मला काही बोलायचं ...... "

" आता मी निघते . इतकावेळ आपण बोललोच कि ! आणि तुला काय बोलायचं ते पुन्हा बोलू ! बाय !"

ती भुर्रकन निघून गेली .!

मी हताश पणे ती गेली त्या दिशेला पहात राहिलो ! आतून रितेपण भरून आले . स्वतःहाची पुन्हा चीड अली ! आज हि तिला काहीच सांगू शकलो नाही ! पण झाले ते बरेच झाले . आता 'मी तुझ्याशी लग्न का करू शकलो नाही ' याची करणे तिला सांगण्यात काहीच अर्थ नव्हता ! त्याची तिला गरजच नव्हती ! आणि लग्न झाले नाही ते हि चांगलेच म्हणावे लागेल ! हि सुख माझ्या कुवती बाहेरची होती !मी ती देवू शकलो नसतो ! माझ्या साठी आज ती सुखात आहे हि खूप समाधानाची बाब आहे !जे झाले ते उत्तम !

तिने जाताना माझ्या साठी एक छोटेखानी बॉक्स टेबलवर ठेवला होता . तो मी उघडला . त्यात दोन गोष्टी होत्या . दोन छोटे 'किसमी 'ची चॉकलेट आणि एक चौकोनी कागदाची घडी ! आम्ही जेव्हा ,जेव्हा भेटायचो तेव्हा तेव्हा ती दोन किसमी ची चॉकलेट आणायची . एक आपण खायची आणि एक मला द्यायची ,मग आमचे बोलणे सुरु व्हायचे !

एक 'किसमी ' मी तोंडात टाकले आणि हलक्या हाताने मी कागदाची घडी उघडली . 'माझी आठवण येते का ?' हेच तुला विचारायचे आहे ,हे मला माहित आहे ! तेव्हा माझे नकळत्या वयातले प्रेम होते . मला माहित आहे . पण आजही माझे तुझ्यावर प्रेम आहे !पण कळते प्रेम ! वय , पैसा , वासना , भावना आणि नाती यांच्याही पलीकडचे !आणि हो तुझ्या प्रश्नाचे उत्तर --जे विसरलेले असतात त्यांना आठवावं लागत !तुला नाही !

उरलेले चॉकलेट तोंडात टोकून सावकाश चघळत मी घराकडे निघालो . माझ्या मनातलं जाणून घेणाऱ्या दोनच व्यक्ती माझ्या आयुष्यात आल्या एक हि आणि दुसरी माझी आई !