वाटा

 सोप्या नसतात कधीच 

वाटा आयुष्याच्या

 त्या ओळखण्यातच घालवतो 

माणूस काळ जीवनाचा त्याच्या

कधी दूर जाणारी एखादी वाट

अलगद घालते भुरळ

चालू लागता मग कळते 

अरे हे तर केवळ मृगजळ

जवळ असणारी वाट

वाटे कधी सुंदर

थोडे अंतर चालल्यावर

दिसती समोर काटयांचे डोंगर

कधी एखाद्या अरुंद पायवाटेचा

होतो मोह मनाला

चालू लागता त्यावरी मग कळते

यावरून चालताना त्रास होते तनाला

कधी एखादी वाट घेऊन जाते  

स्वप्नामधील गावा

जाग येताच कळते

हा तर मनाचाच गनिमी कावा

वाटा अशाच असतात

सगळ्या वेगवेगळ्या

कधी समांतर कधी विरोधी

असतात आगळ्या वेगळ्या

आपण फक्त चालतच 

राहायचं असतं

येता आपलं ठिकाण

थांबायचं असतं...